Σάββατο, Ιουνίου 17, 2006

διαστρευλώσεις (ου)

κάτι με αρρωσταίνει σε αυτή την πολιτεία
και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία.
λέω στο φαρμακοποιό, πιάσε ένα φάρμακο
μου λέει, σε σωληνάριο το θες;
και ήρθε η ώρα να στο πω,
τι σκατα θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες;
τη θάλασσα θα κουβαλήσουμε με τόσους σωλήνες;
σ'ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου,
ξάπλωσα κι ακούω σειρήνες, βογγητά,
τι να σημαίνουν όλα αυτά;


δε λέω, λίγο ιεροσυλία το μπλέξιμο των συγκεκριμένων τραγουδιών αλλά τι σημασία έχει; είναι μια παγίδα, μια υποταγή, είναι η αγάπη μου η τρελή.

2 σχολιάκια:

Mormolis είπε..

Πω πω... τί μου θύμησες τώρα με τους σωλήνες...!!
Είχα καιρό να γελάσω τόσο!!

φακίρης είπε..

καλά, γέλα εσύ. τι στο διάολο θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες όμως; ε; ε; όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο βγάζει νόημα ο στίχος. και τσάκω και ένα βρεγμένο κλισέ: πρέπει να βουτήξεις για να καταλάβεις τον ποιητή (οεο).