"γίνεται καλοκαίρι χωρίς τζιτζίκια;"

μιλούσα πρόσφατα με mail με ένα καλό μου φίλο για θέματα άσχετα με τα καθημερινά, αναζητήσεις που βρίσκονται στο όριο της επιστήμης και μη, πράγματα που συχνά μου τριγυρίζουν το κεφάλι αλλά σπάνια βρίσκω και άλλους που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες.

σε μια από τις απαντήσεις του με ρώτησε τι κάνω ξύπνιος μέχρι τις έξι εφτά το πρωί που συνήθως του έστελνα mail. με το γνωστό του ύφος, μου είπε λίγο "μεγαλίστικα" (είναι αρκετά μεγαλύτερος από μένα) και αστειευτικά:
τέτοια ώρα όπως, ίσως, θυμάσαι, εμείς εδώ στη μεσόγειο βλέπουμε τα πιο γλυκά μας όνειρα ή το πολύ να τεντωνόμαστε ακούγοντας τα σπουργίτια ή τα τζιτζίκια (έχετε τζιτζίκια στον καναδά;)

δεν θυμόμουν να έχω ακούσει ποτέ τζιτζίκια στο τορόντο. η αλήθεια είναι βέβαια ότι σπάνια βρίσκομαι σε μέρη που θα περίμενα να έχει τζιτζίκια, καθώς είμαι συνέχεια στο κέντρο της πόλης. μετά πάλι αναρωτήθηκα αν στο κέντρο της αθήνας που ζούσα μέχρι πριν από μερικά χρόνια (και που σύντομα φιλοδοξώ να υποχωρήσω μόνιμα) έχει τζιτζίκια. προσπαθούσα να θυμηθώ αν στη γειτονιά μου έχει τζιτζίκια αλλά ήταν πάλι πρωί (οι μικρές ώρες, που λένε) και δεν το παίδεψα άλλο. του απάντησα ότι εδώ που μένω δεν έχω ακούσει και πως μάλλον στην πόλη μέσα δεν έχει, παρόλο που υπάρχουν πάρκα και πράσινο.

στο επόμενο mail που μου έστειλε και μετά από τα σχόλια του για το θέμα που συζητούσαμε με ρώτησε πάλι σε παρένθεση:
(γίνεται καλοκαίρι χωρίς τζιτζίκια;)

ξαναπροσπάθησα να θυμηθώ αν είχα ακούσει τζιτζίκια στη γειτονιά μου στην αθήνα, αν μπορούσα να συνδέσω τα βράδυα ή/και τα ξημερωνόματα τα πρωινά με αυτούς τους ήχους, αλλά μετά από λίγο μου ήταν πια προφανές ποιές καταστάσεις ήταν συνδεδεμένες με τον ήχο των τζιτζικιών. ήταν στις διακοπές. δεν έχει σημασία που. δεν ήμουν ποτέ στην αθήνα σε διακοπές, πάντα κάπου διέφευγα. μπορεί να έχει και στην αθήνα τζιτζίκια και μπορεί να τζιτζικίζανε δίπλα μου όταν ξημερωνόμουν καλοκαιρινά βράδυα στην αθήνα αλλά εγώ τζιτζίκια θυμάμαι μόνο σε καταστάσεις διακοπών, όπου έχοντας διαφύγει από την καθημερινότητα ήμουνα πια ευάλωτος σε τέτοια ερεθίσματα.

αν και κινδυνεύω να γίνω υπερβολικά γραφικός, θα το πω. καλοκαίρι χωρίς τζιτζίκια δε γίνεται. και ευτυχώς το ανακάλυψα λίγες ώρες μόλις πριν την πτήση μου προς το καλοκαίρι και τα τζιτζίκια. πάω, (βζιιίοοουνν). θα τα πούμε από την αποκεί μεριά του ατλαντικού.

(και δε μου λες, έχει τζιτζίκια εκεί που είσαι;)

και εδώ η συνέχεια..