τα χαμένα παπούτσια και οι άγγελοι του τσάρλι

χρόνος: κυριακή
τόπος: οικία ντάλτον

ένα ζευγάρι παπουτσιών άγνωστης προελεύσεως βρίσκεται στη συμβολή των οδών από-σαλόνι-προς-κουζίνα και από-σαλόνι-προς-κάτω-διαμερίσματα (πρόκειται για σταυροδρόμι, αλλά ας μη μπούμε σε λεπτομέριες). το εν λόγω ζευγάρι απεικονίζεται στο πειστήριο α:

στην αρχή νόμιζα ότι ήταν του μορικίου (λέγε με μόριτς, λέγε με τσάρλι) και πως αυτό ήταν το μικρό του μυστικό που προσπαθούσε να μου πει όλη νύχτα όταν ερχόταν προς το μέρος μου με ύφος γόη και αναρριχητή, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι οι πιθανότητες γέρναν πιο πολύ προς τις τρεις άγγελους του τσάρλι που εκτός των άλλων είχαν και από εξήντα χιλιάδες παπούτσια η κάθε μια στη συλλογή τους. όμως κάτι δεν κόλλαγε. κάτι στην τεχνοτροπία του παπουτσιού, κάτι στο νούμερο που ήταν μόνο λίγο μικρότερο από το νούμερό μου, κάτι στο ότι αν είχε έρθει με τα κορίτσα του τσάρλι τότε θα είχε φορεθεί με το αντίστοιχο συνολάκι -- και με τη φωτογραφική μου μνήμη ήμουν σίγουρος ότι κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί.

μολαταύτα επικοινώνησα με την άγγελο νούμερο ένα χρησιμοποιώντας το χάιμπριντ κόκκινο τηλέφωνο, μόνο για να επιβεβαιώσω την υποψία μου: το ξευγάρι δεν άνηκε ούτε στη σαμπρίνα, ούτε στη τζιλ, μα ούτε και στην κέλυ (όχι βρε αυτή από το μπέβερλι χιλς, για τους άγγελους του τσάρλι λέμε!). το μυστήριο παρέμενε εδώ (στο ρόντο), αλλά και ταυτόχρονα μετακινούταν μαζί με το αμάξι του τσάρλι και τους άγγελους προς τη βοστώνη. κι όμως κάτι μου έλεγε πως η λύση του ήταν πολύ κοντά. και πράγματι έτσι ήταν.

μόλις μερικά μέτρα πιο πέρα και συγκεκριμένα στην είσοδο της οικίας ντάλτον ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα με μωβ μελάνι πάνω σε κίτρινο ποστ-ιτ περίμενε υπομονετικά να μεταφέρει το μύνημά του στο σωστό παραλήπτη. χρειάστηκαν μόλις 41 δευτερόλεπτα για να το αποκρυπτογραφήσω και να επεξεργαστώ τα κρυφά μυνήματα που έκρυβε καλά κρυμμένα (χωρίς να παίξω ανάποδα το δίσκο). ακολουθεί απομαγνητοφώνηση (sic) τοy π(λ)ειστηρίου βου:

hey stravros,
[γιατί με λένε όλοι στράβρο εδώ στη βορειοαμερική, δεν καταλαβαίνω -- "μα δεν είμαι ο sinatra!" ala ζουγανέλης]
i think i left my shoes at your place (brown, leather)
[αι θινκ είπε η κοπέλα, δεν είναι και σίγουρη]
could you leave them outside if you get a chance?
[καλά, κάτι θα κάνομε και για σένα]
thanks,
σούλα
[εντάξει δεν έγραψε "σούλα" αλλά μου φαίνεται πως δένει καλύτερα με την ιστορία]

μια από τις κοπέλες που μένει από πάνω και είχε έρθει στο πάρτι μας, σε κάποια φάση εκατέβη και στα κάτω διαμερίσματα και ως γνωστόν στα κάτω διαμερίσματα βγάζουμε τα παπούτσια μας πριν πάμε για να μην αναταράσσουμε τον βιότοπο της μοκέτας. όταν έφυγε της διέφυγε η προηγουμενη λεπτομέρια και έφυγε με τα χέρια (πόδια) άδεια.

μη σας ξενίζει όμως. δεν είναι τόσο παράλογο όσο ίσως φαίνεται αρχικά. παλαιότερα μια άλλη από τις κοπέλες που μένουν από πάνω είχε ανέβει σπίτι της με τη μια παντόφλα. η άλλη της είχε φύγει από το πόδι ενώ ανέβαινε τις σκάλες, αλλά -απλώς- δεν το πρόσεξε (ή τουλάχιστον δεν το πρόσεξε μέχρι το επόμενο πρωί).