αγώνα, αγώνα, αγώνα μπιαντόρ!

χρόνος: βράδυ προ-πρωτομαγιάς (ναι μια βδομάδα ago)
τόπος: στη μπρίζα (πλατεία καρύτση, αγαπημένο μαγαζάκι)

μια από τις παρέες φωνάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα δυνατά και ρυθμικά (κυρίως δυνατά):

αγώνα,
αγώνα,
αγώνα μπιαντόρ!

δε ξέρω αν ήτο το αγωνιστικό κλίμα της πρωτομαγιάς, η σαγκρία ή το μαρτίνι με σπράι(τ) που με παρέσυρε ή που τώρα τελευταίως έχω αρχίσει και κουφαίνομαι (γενικώς),
αλλά πραγματικά ήμουν σίγουρος ότι το παρεάκι φώναζε κάποιο σύνθημα μέσα στο μαγαζί.

ήταν δε τέτοιο το κάψιμο του μυαλού (φταίει και το πολύ thesis writing, στάνταρντ λέμε) που γυρνάει ο έτερος σωματοφύλακας από την παρέα και μου λέει "α, ναι, αυτό που μας έλεγε ο rob" και τον κοιτάω λες και μου μιλά για κάποια γνωστή-άγνωστη αίρεση. τι δουλειά είχε ο rob με τη "μπιαντόρ" και την παραθρησκευτική μαφία; ε;

μου πήρε κάποια ώρα. όχι πολύ. μερικά δευτερόλεπτα. γύρω στα 260. διακόσια εξηντατέσσερα ή διακόσια εξηνταπέντε πρέπει να ήνταν.

πάντως το κατάλαβα μέσα στα επιτρεπτά όρια και χωρίς να βάλει το κομμάτι ο ντι-τζέι.