μετά από την πρόσκληση των AEon FluX, AEon FluX, AEon FluX, AEon FluX, και AEon FluX (τους οποίους και ευχαριστώ), ιδού πέντε πραγματάκια αμπάουτ μι.
//1// τραγουδάω παντού και πάντα. στο δρόμο, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο λε-φορίο (sic), όταν πλένω πιάτα, όταν περπατάω, όταν περιμένω στην ουρά, στο γραφείο σχεδόν ψιθυρίζοντας. μόνο στο μπάνιο δε τραγουδάω εκτός από όταν ακούω μουσική (έχω βάλει κάτι ηχειάκια και καμιά φορά βάζω μουσική με το ipod μου όταν ξυρίζομαι). όταν είχα πρωτοέρθει στο τορόντο η b. έλεγε ότι πρέπει να βρούμε που είναι το off να με κλείνουνε πότε-πότε. ένας πρώην-συγκάτοικος είχε εισηγηθεί να μην επιτρέπεται το τραγούδι τις μονές μέρες. από τότε το περιόρισα λίγο. αλλά όπως και να έχει, η μουσική είναι από τα ελάχιστα πράγματα στο σβουριχτό τούτο πλανήτη που με κρατάνε sane. συγκεκριμένα, οι μουσικές και η κιθάρα μου.
//2// μου αρέσει να παίζω με τις λέξεις, να τις ανακατεύω και να λέω ιστορίες. για κάθε σκηνικό που δεν περνάει απαρατήρητο υπάρχει μια πειραγμένη λέξη, ένα ανέκδοτο, μια κλισεδούρα, μια κλασσική και εικονογραφημένη γκάφα του παρελθόντος. μου αρέσει να παρατηρώ μικρές-μεγάλες λεπτομέριες στον τρόπο που συμπεριφέρεται και επικοινωνεί ο κόσμος γύρω μου. πώς χρησιμοποιεί τις λέξεις, τους ήχους, η προφορά, οι μορφασμοί, το βλέμμα, οι κινήσεις των χεριών. ακόμα περισσότερο μου αρέσει να μιμούμαι τέτοια μικρά-μεγάλα χαρακτηριστικά επαναφέροντας σκηνικά όπως τα είδα να σχηματίζονται μέσα από το δικό μου (καμιά φορά ολίγον παραμορφωτικό) οπτικοακουστικό καθρεύτη (ε μη μου πείτε ότι και αυτό γράφεται με φι!), γενικά, δίνω ιδιαίτερη προσοχή στα χέρια και τις τροχιές που διαγράφουν.
//3// έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον ύπνο (σχεδόν ανταγωνιστική θα έλεγε κανείς) η οποία συνοψίζεται όμορφα-όμορφα στον τίτλο ο άνθρωπος με το μόνιμο jetlag (courtesy of manga-juice ο οποίος δεσμεύτηκε ότι θα γράψει κάποια στιγμή και το ομώνυμο τραγούδι). κοιμάμαι σχετικά δύσκολα και συνήθως από εκτεταμένη κούραση και όχι από επιλογή. κάποιες στιγμές, που εμφανίζονται σχετικά τυχαία και άτακτα, το κύμα του ύπνου μου χτυπάει την πόρτα και αν εγώ ωσάν άλλος surfer το καβαλήσω, τότες πέφτω στον τιμημένο ύπνο τον βαθύ. αν όχι, τότες περιμένουμε το επόμενο τρένο. το καλό της υπόθεσης είναι ότι τα deadlines δε με πτοούν, ακόμα και αν χρειάζεται να κοιμηθώ ελάχιστα για μερικές μέρες. έχω και μια σχετική θεωρία κατά την οποία το πότε η μέρα αλλάζει είναι υποκειμενικό και καθορίζεται από το πότε θα πέσεις εσύ για ύπνο. αυτό βολεύει ιδιαιτέρως για τα deadlines που είναι πχ αύριο, αλλά είναι πάντα ένα θέμα να πείσεις και τον υπόλοιπο κόσμο ότι η μέρα δεν περασε ακόμα γιατί εσύ δεν κοιμήθηκες.
//4// όταν ήμουνα (πιο) μικρός ήθελα να καταλάβω τα πάντα. όχι δεν ήθελα να γίνω ξερόλας, ούτε να βρω το μυστικό της ζωής και του έρωτα, ούτε να πιάσω την καλή και να χεστώ στο τάλιρο. ήθελα κάτι αρκετά πιο κουλό. ήθελα να έρθει κάποιος και να μου πει σε μια ala flatland κατάσταση, κοίτα, αυτό είναι το κουτί μέσα από το οποίο έχει συνηθίσει να βλέπεις τα πράγματα και αν κάνεις ένα βηματάκι προς τα έξω και τα δεις από μακριά, τότε αυτο και αυτό βγάζουν ένα κάποιο νόημα. είναι πολλά πραγματάκια σε αυτό το πράγμα που λέμε πραγματικότητα που είναι σαν να μας λένε ότι κάτι παίζει μεταξύ τους και κάπως συνδέονται αλλά η σύνδεσις αυτή μας κρύβεται πεισματικά. και αυτό συμβαίνει σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. από τα ενδότερα μιας συγκεκριμένης επιστήμης όπου οι διαφορετικές θεωρίες είναι αδύνατο να ενοποιηθούν όσο και αν τις τραβάμε από τα μαλλιά, μέχρι το σύνολο της γνώσης που είναι κομματάκια κομματάκια και εκεί που νομίζουμε ότι κάτι ξέρουμε έρχεται ο τάδε πειραγμένος και μας λέει ότι το μυαλό μας και μια λίρα. εντάξει, τα παραλέω. δεν ήθελα να καταλάβω τα πάντα. απλώς να ρίξω μια ματιά στο κουτί ήθελα.
//5// όταν ήμουν (πιο) μικρός είχα πάρει τηλέφωνο στο μουσικό γαλαξία, ένα ραδιοφωνικό σταθμό στη θεσσαλονίκη που έκανε κάτι σαν πάρτυ-line στον αέρα για γνωριμίες. αγόρια και κορίτσια στην τρυφερή λυκειακή και μετα-λυκειακή ηλικία, συνήθως ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τα λέγανε στον αέρα μαζί με τον παραγωγό-συντονιστή-αστειάτορα ή και μόνοι. κατα τη διάρκεια των συνομιλιώνε εκανονιζόντουσασαν και τα αντίστοιχα ραντεβού-συναντήσεις στα πάρτυ που διοργάνωνενε ο σταθμός. εννοείται ότι το όλο σκηνικό έγινε ενώ υπήρχε λαός στο δίπλα δωμάτιο και ηχογραφούσε το ιστορικό γεγονός σε κασσέτα (ναι ναι, σε κασσέτα -- με δύο σίγμα και μην ακούσω τίποτα γιατί είμαι σχετικά ευαίσθητος στο θέμα), η οποία κάποια στιγμή μετά από χρόνια μάλλον βρέθηκε αλλά ξαναχάθηκε από τον α. που ήταν φίλος του β. με τον οποίο έχουμε πια χαθεί και τέλοσπάντων αυτή τη κασσέτα ούτε ο χαρδαβέλας, ούτε οι βρυλ, ούτε ο γιούρι ο γκέλλερ δε τη βρίσκει από ότι φαίνεται.
προσθήκη 1: αυτούσιο κομμάτι διαλόγου, χαρακτηριστικό της κατάστασης:
- τι ζώδιο είσαι;
- παρθένος.
- α, μόνο στο ζώδιο όμως; [γελάκι-χαχανοειδές με παράσιτα τηλεφωνικά]
- ε, ναι! μόνο στο ζώδιο! [τρελλά γέλια στο διπλανό δωμάτιο όπου συντελείτο η ηχογράφησις]
προσθήκη 2: οι προτεινόμενοι!
-> harryjar (γιατί θέλουμε να μάθουμε πιο πολλά για τα στερεοφωνικά και τις μαρμελάδες)
-> mr follios (που ακόμα αντιστέκεται)
-> georgeisyourman (γιατί είμαστε σίγουροι ότι θα κάνει καυτές αποκαλύψεις)
-> futura (γιατί εδώ κι αν είμαστε σιγουροι ότι θα καεί το πελεκούδι)
-> gelial (έτσι μπας και αρχίσει να γράφει πάλι. πι. ες. αν έχεις αρχίσει να γράφεις κρυφά και δεν έχεις πει κουβέντα, φτού σου. περιμένουμε mail ακούς;;)
και κλείνουμε το post πάλι με την αναπροσαρμογή του πολυαγαπημένου "τι-πέντε-τι-πόσα".
- πόσα;
- mu
- τι mu;
- τι πόσα;
Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
- πόσα;
- mu
- τι mu;
- τι πόσα;
Posted by φακίρης at 10:01 π.μ.
κατηγορίες: mu, paralogica
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχολιάκια:
ωχ πολύ εκνευριστικό αυτό με τη μουσική. μπορεί και να σου έκανα κακό αν τραγουδούσες όλη μέρα :)
θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα και σε καμία περίπτωση δεν θα διαφωνήσω
gelial: μουσική ούμπερ άλες και δεν ακούω τίποτα! >:]
(αν και πλέον τραγουδάω κυρίως όταν είμαι μόνος μου οπότες no prob συνήθως)
όχι αν έχεις να πεις κάτι, πες το!