"αν πάρει τηλέφωνο πες της ότι ο νώντας είναι στο σουβλατζίδικο"

παρασκευή απόγευμα/βραδάκι. γκάζι. ασυνήθιστα άδεια από κόσμο η ατμόσφαιρα, μάλλον λόγω βροχής. μιλάω στο κινητό έξω από τον κάνδαυλο. ένας τύπος με κοιτά σαν να θέλει να μου πει κάτι. τον κοιτάω και γω και ενώ συνεχίζω να μιλάω του κάνω νόημα απορίας. μου λέει

"να, ρε συ, μήπως μπορώ να κάνω αναπάντητη στην κοπέλα μου από το κινητό σου γιατί έμεινα από μπαταρία;".

του το δίνω, παίρνει, του λέω μίλα αν θες και πες της να σε πάρει στο κινητό μου. παίρνει. δεν το σηκώνει. μάλλον θα είναι στο μετρό μου λέει. με ευχαριστεί, τον χαιρετώ και φεύγοντας (εγώ) μου λέει

"αν πάρει τηλέφωνο πες της ότι ο νώντας είναι στο σουβλατζίδικο."

τρελλή ατάκα αν τη δει κανείς σε άλλο context. χαιρετώ και πάλι τον πρώτο νώντα που γνωρίζω από κοντά και κινώ προς τα έξω. μετά από δυο λεπτά χτυπά το κινητό με το άγνωστο νούμερο που εκλήθει προ ολίγου. για μια στιγμή μου περνά από το μυαλό να αγχώσω λιγάκι την κοπελιά:

"γειά σου. δε με ξέρεις αλλά έχω ένα μήνυμα για σένα από το νώντα. πες μου το σύνθημα για να προχωρήσω σε λεπτομέριες."

η στιγμή περνάει και απόφασίζω ότι είναι καλύτερα να αφήσω το νώντα να μεταφέρει μόνος του το μήνυμά του μιας και ήμουν ακόμα δίπλα στον κάνδαυλο. πετάγομαι στο τραπέζι που ήτο ο νώντας και τσάκιζε ένα γύρο και του δίνω το τηλέφωνο. ανάμεσα σε μασουλίσματα χωρίς κρεμμύδι ακούω ότι η πράκτωρας είναι ον χερ γουέι.