τώρα που σε βρήκα, τώρα θα σε φάω

όλο αρχίζω να γράφω κάτι τις και τελικά όλα τα αφήνω μισά. μία κάτι προκύπτει και με κόβει στη μέση και μετά χάνω την όρεξη της στιγμής και δε γουστάρω να τα συνεχίσω, μία δε μπορώ να γράψω γιατί τα τενοντιακά που με ταλαιπωρούν μου θυμίζουν το γιατρο που μου απαγόρεψε τις στενές επαφές με το keyboard για κανένα μήνα ακόμα, κτλ.

τώρα όμως το πήρα απόφαση. αυτό που μου έκατσε να γράψω θα το γράψω. αμ πώς. ναι,ναι,ναι (<-διαβάζεται όλο μαζί χωρίς ανάσα) και θα πω και για όλα αυτά που έχω αφήσει μισά. τι για τις διαφημισεις στο ράδιο που με έχουν φέρει στα όρια, τι για το πως ξεκίνησα να φτιάχνω ένα peer2peer live-streaming σύστημα για ελεύθερο live ραδιοφωνάκι, ώστε και μεις του εξωτερικού να μη χάνουμε καμιά εποχιακή διαφήμιση (αα, όλα κι όλα, να βοηθήσω και εγώ τους καλούς και άγιους σταθμούς που θέλουν να εκπέμπουν και στους ακροατές του εξωτερικού που τόσο αγαπάνε και γι'αυτό τους ζητούν και τον οβολό τους βλ. ρουμπινές, cheap bastards -- και ναι, μου έχει κάτσει άσχημα γιατί την υποκρισία δεν την αντέχω), τι για σουρεάλ θεωρίες και αμπελοφιλοσοφίες, τι για σκηνικά απείρου κάλλους στα ελληνοαμερικανικά καφενεία, χασάπικα, τσουρεκάδικα και λοιπούς πασχαλινούς σταθμούς του απόδημου ελληνισμού, και φυσικά για την αναζήτηση λαμπάδας τζι-άι-τζόου ώστε να φανούμε αντάξιοι της θείας αναστάσεως. γενικά χαμός δηλαδή, τι να λέμε τώρα :)

ουφ, ήδη νιώθω καλύτερα. όποιος με διακόψει τώρα, αααα, θα του τα σούρω άσχημα. τι; ανάσταση; πότε; τώρα; ωχ, πήγε 11.30. φτου, καλά, θα το τελειώσω το post αργότε