7/5-28/5: μαγιάτικο οδοιπορικό

τα ταξίδια είναι ο καλύτερος τρόπος να ξοδεύεις τα λεφτά σου, λένε. ξεφέυγεις, βλέπεις άλλους τόπους, ανοίγει η ψυχή σου, γνωρίζεσαι με άλλους πολιτισμούς, βιώνεις τη ζωή διαφορετικά, έξω από το πρίσμα της καθημερινότητας. ή και όχι, καμία σχέση πιθανά για κάποιους.

εγώ πάντως τα περισσότερα ταξίδια που έχω κάνει ήταν για να δω φίλους. και έτσι, όταν κανόνιζα να πάω σε δυο συνέδρια τώρα το μάιο και τελος ιουλίου, χάρηκα σφόδρα που το ένα γινόταν στην κέρκυρα και το άλλο στο εδινβούργο.
το μαγιάτικο οδοιπορικό λοιπόν είχε να κάνει με το συνέδριο στην κέρκυρα και πιο συγκεκριμένα ήταν κάτι σε:
τορόντο - {αθήνα, αίγινα, κέρκυρα} - τοροντο
ένα ταξίδι στην ελλάδα είναι πάντα γεμάτο από οικίες καταστάσεις, φίλους, στέκια, αμπελοφιλοσοφίες και νυχτερινές βόλτες, αλλά και γνώριμες εκπλήξεις. π.χ. ξέρεις ότι η τηλεόραση αγωνίζεται να γίνει όσο πιο τραγική γίνεται. το προσπαθεί, κι όμως, ενώ το ξέρεις, κάθε φορά σε εκπλήσσει με το πόσο καλά τα καταφέρνει.

μιας και βλέπω τη δύναμη (the force) να επανέρχεται σιγά σιγά στο κορμί μου, παραθέτω τίτλους από postάκια-σκέψεις που σκοπεύω να γράψω σχετικά με το οδοιπορικό.

- ο παππούλης, οι συνεπιβάτες και το αγχος.
- η έκπληξη έρχεται με ιστιοπλοϊκό.
- ο άνθρωπος που τα ήξερε όλα (*)
(*) και ήθελε να τα πει σε όλους στην προνομιακή τιμή των 65 ευρώ.
- ταριφολογίες: ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
- tribute to dystropoppygus.
- γαλλικές συμπτώσεις.
- ο άλης, η νίνα και το chicaboom.
- φίλος από γκαζάκι.

τα λεμε :)

και εδώ η συνέχεια..

τώρα που σε βρήκα, τώρα θα σε φάω

όλο αρχίζω να γράφω κάτι τις και τελικά όλα τα αφήνω μισά. μία κάτι προκύπτει και με κόβει στη μέση και μετά χάνω την όρεξη της στιγμής και δε γουστάρω να τα συνεχίσω, μία δε μπορώ να γράψω γιατί τα τενοντιακά που με ταλαιπωρούν μου θυμίζουν το γιατρο που μου απαγόρεψε τις στενές επαφές με το keyboard για κανένα μήνα ακόμα, κτλ.

τώρα όμως το πήρα απόφαση. αυτό που μου έκατσε να γράψω θα το γράψω. αμ πώς. ναι,ναι,ναι (<-διαβάζεται όλο μαζί χωρίς ανάσα) και θα πω και για όλα αυτά που έχω αφήσει μισά. τι για τις διαφημισεις στο ράδιο που με έχουν φέρει στα όρια, τι για το πως ξεκίνησα να φτιάχνω ένα peer2peer live-streaming σύστημα για ελεύθερο live ραδιοφωνάκι, ώστε και μεις του εξωτερικού να μη χάνουμε καμιά εποχιακή διαφήμιση (αα, όλα κι όλα, να βοηθήσω και εγώ τους καλούς και άγιους σταθμούς που θέλουν να εκπέμπουν και στους ακροατές του εξωτερικού που τόσο αγαπάνε και γι'αυτό τους ζητούν και τον οβολό τους βλ. ρουμπινές, cheap bastards -- και ναι, μου έχει κάτσει άσχημα γιατί την υποκρισία δεν την αντέχω), τι για σουρεάλ θεωρίες και αμπελοφιλοσοφίες, τι για σκηνικά απείρου κάλλους στα ελληνοαμερικανικά καφενεία, χασάπικα, τσουρεκάδικα και λοιπούς πασχαλινούς σταθμούς του απόδημου ελληνισμού, και φυσικά για την αναζήτηση λαμπάδας τζι-άι-τζόου ώστε να φανούμε αντάξιοι της θείας αναστάσεως. γενικά χαμός δηλαδή, τι να λέμε τώρα :)

ουφ, ήδη νιώθω καλύτερα. όποιος με διακόψει τώρα, αααα, θα του τα σούρω άσχημα. τι; ανάσταση; πότε; τώρα; ωχ, πήγε 11.30. φτου, καλά, θα το τελειώσω το post αργότε

και εδώ η συνέχεια..