με αφορμή το post των δραπετών αν θα μπορούσα τον πλιάτσικα να άλλαζα να πω και γω κάτι που σκεφτόμουν από καιρό.
την είδα πάλι στους όχθες του βόλγα
που ένας στρατιώτης τη φώναξε όλγα
ομοικαταληξία βόλγα-όλγα; δηλαδή, σοβαρά; δεν είναι ανέκδοτο; μιας και είναι και περίοδος οσκαρολογίας προτείνω λοιπόν μια νέα κατηγορία για τα όσκαρ, το όσκαρ χειροτερης ομοιοκαταληξίας. προτείνω δε να το λέμε και "όσκαρ βόλγα-όλγα".
όχι αν έχετε κάτι καλύτερο (χειρότερο) για το όσκαρ να μου πείτε. και μην ακούσω τίποτα του στυλ:
- ναι, καλύτερος είναι δηλαδή ο στίχος "τα μάτια σου με καίνε γιατί είσαι μανεκένε";
άμα χρειάζεται να πέσουμε τόσο χαμηλά για να συγκρίνουμε τη συγκεκριμένη ομοιοκαταληξία, τότε νομίζω γιού γκετ μάι πόιντ.
να πω πάντως ότι αν και με τη στιχουργική του πλιάτσικα έχω ξενέρωσει σφόδρα καιρό τώρα, το συγκεκριμένο τραγούδι έκρυβε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη:
αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα
αν και έχει γίνει σούπα πια (όπως παρατηρεί και ο φίλτατος δραπέτης sroutz), δεν παύει να ήταν (sic) μια ευχάριστη έκπληξη. και εδώ η συνέχεια..