capture the flag, κίτρινα ποδήλατα, φιλμάκια-σορτσάκια και ένα μυστικό

που-σου-κου γεμάτο συγκινήσεις!

παρασκευή: ένα γιγαντιαίο παιχνίδι capture the flag (τσάκω τη σημαία, ένα πράγμα).

πεντακόσια άτομα, ένα campus, δύο ομάδες, δύο σημαίες, ένας στόχος. να πάρεις τη σημαία από το αντίπαλο στρατόπεδο και να τη φέρεις στο δικό σου χωρίς να σε πιάσουν. ένα άγγιγμα αρκεί για να αναχαιτιστείς οπότε και πρέπει να τρέξεις πίσω στο στρατόπεδό σου. ένας συνδυασμός κυνηγητού, κρυφτού και σκυταλοδρομίας με κινητά σε μια έκταση 15 λεπτά περπάτημα επί 15 λεπτά περπάτημα. όλα τα μέσα μεταφοράς επιτρεπτά αλλά η σημαία πρέπει να μεταφερθεί με τα πόδια. ε, τι άλλο να πω. γι'αυτά ζούμε :D
το παιχνίδι αρχίζει με τον λαό να χωρίζεται σε δύο ομάδες, τους κίτρινους και τους κόκκινους, με τα αντίστοιχα αναγνωριστικά περιβραχιόνια. ταυτόχρονα, ξεκινά μια χαοτική ανταλλαγή κινητών τηλεφώνων, ώστε να είναι δυνατή η πληροφόρηση μεταξύ των συμπαικτών, κυρίως σχετικά με το που εντοπίστηκε η αντίπαλη σημαία. σημαντικό ρόλο στην επικοινωνιακή αλυσίδα έχουν οι "ποδηλατάδες" οι οποίοι σε ρόλο ανιχνευτή μπορούσαν να σαρώσουν μεγαλες εκτάσεις πολύ πιο γρήγορα από τους πεζούς. απ'όλα είχε ο μπαξές. μέχρι και κυάλια φέραν κάποιοι, φακούς και δε συμμαζεύεται.

το πιο αστείο σκηνικό ήταν όταν αφησαμε την αμυντική μας θέση και ακολουθώντας τις τελευταίες πληροφορίες για τη θέση της σημαίας περάσαμε στο αντίπαλο στρατόπεδο με στόχο να φτάσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη μάχη για τη σημαία. εκεί που είχαμε αξιοποιήσει άριστα τις campus-ιακές γνώσεις μου ώστε να πλησιάσουμε την κεντρική βιβλιοθήκη από τον πιο σκοτεινό και λιγότερο πιθανό να φυλάγεται δρόμο, σε κάποια φάση πλακώνει μια ομάδα από αντίπαλα ποδήλατα και άρχισε να μας εξουδετερώνει αβέρτα. για να γλιτώσουμε την αναγκαστική επιστροφή στην περιοχή μας, χωθήκαμε με μια κοπελιά σε ένα μικρό στενάκι που έβγαζε στην πίσω πόρτα ενός σπιτιού.

το σκηνικό σαν από ταινία: εμείς χωμένοι μέσα στις σκιές και από το στενάκι, σαν μικρό παράθυρο, να βλεπουμε τα ποδήλατα με τα κίτρινα αναγνωριστικά να κάνουν βόλτες ψάχνοντάς μας. αρχίσαμε να κοιτάμε αν τυχόν μπορούσαμε να βγούμε κάπως από την άλλη μεριά, αλλά τίποτα. τελικά αρχιζουμε να μιλάμε προσπαθώντας να καταστρώσουμε κάποιο σχέδιο φυγής. και σε εκείνο το σημείο βγαίνει ένα χέρι από τις σκιές δίπλα μας και μας κάνει νόημα να σταματήσουμε να μιλάμε "σσσσσ!". μιλάμε το χέρι του θεού, κανονικά :-Ο με δυσκολία παρατηρούμε ότι όλη αυτή την ώρα και σε απόσταση αναπνοής κυριολεκτικά, ήταν ένας τύπος ξαπλωμένος ala πεζοναύτης πίσω από ένα κάδο σκουπιδιών, στη σκιά του, και παρακολουθούσε τόσο τις εξελίξεις έξω από το στενό όσο και μέσα. τελικά ωσάν σωστός πεζοναύτης το πήρε πάνω του και μας έβγαλε έξω σώους.

και το αποκορύφωμα; τελικά το παιχνίδι το σταμάτησε η αστυνομία. αγχώθηκαν που είδαν κόσμο να έρχεται και να τρέχει απεδώ και αποκεί και δεν είναι σωστά πράγματα αυτά και άλλα τέτοια ξενέρωτα. πάντως όπως και να έχει, για όσο χρόνο και να συνεχιζόταν ακόμα, νικητή δε θα είχε, γιατί είχαν ταμπουρωθεί οι αμυντικοί γύρω από την περιοχή της σημαίας και μόνο στρατιωτικό πλάνο δράσης θα μπορούσε να έχει απειλήσει σοβαρά τη σημαία. πολύ τρέξιμο πάντως. είχα χρόνια να παίξω κυνηγητό :) και τώρα που το σκέφτομαι.. μήπως ήρθε η ώρα να κανονίσω και εγώ κανένα κρυφτό-κυνηγητό γιγαντιαίων διαστάσεων; ο κόσμος εδώ φαίνεται πολύ δεκτικός :D

σάββατο: φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους φοιτητών, student shorts 2005. πολύ ενδιαφέρον, αν και τελικά είχε και σχετικά μεγάλες παραγωγές με σχετικά υψηλό budget και επαγγελματική αισθητική. και θα μου πεις, κακό είναι αυτό; όχι, αλλά σε τέτοια φεστιβάλ παώ γιατί μου αρέσει να βλέπω πως με απλά πράγματα και τεχνικές μπορείς να κάνεις φιλμάκια που έχουν κάτι να πουν. ιδού και το φοιτητικής αισθητικής [trailer]!