μικρές πράξεις, μεγάλες αλλαγές

με αφορμή το post στις κόκκινες νύχτες και ένα-δυο comments που ανταλλάξαμε με τη σοφία μου ήρθε να γράψω κάτι τις που μου τη σπάει σε διάφορο κόσμο και στην ελληνική νοοτροπία γενικότερα.

είναι γνωστό ότι πολύς κόσμος είναι σχετικά ανελαστικός με τα περί οικολογίας. αυτό που με εκνευρίζει δεν είναι ότι δεν υπάρχει η διάθεση να κάνει κανείς πολύ μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά του που μπορεί να έχουν μεγάλες επίδραση αν γίνουν συλλογικά. αυτό που με εκνευρίζει είναι η νοοτροπία του στυλ "καλά. αποκλείεται να αλλάξει κάτι ό,τι και να λες. εδώ είναι ελλάδα και αυτά δεν πιάνουν". αυτό που με εκνευρίζει η γενικότερη αντιμετώπιση των πάντων μέσα από αυτό το πρίσμα. όχι μόνο για τα του περιβάλλοντος, αλλά και για το βόλεμα, το μέσο, τα περί αξιοκρατίας, κτλ.

επειδή για κάποιο άγνωστο λόγο δε μπορώ να συγκροτίσω τη σκέψη μου και να πω ακριβώς αυτό που θέλω, μάλλον μπορώ να συνοψίσω την βασική ιδέα στον παρακάτω διάλογο-template που έχω κάνει πολλάκις στο παρελθον με διαφορετικό κόσμο:

- α καλά, αυτό δε πρόκειται να αλλάξει ποτέ στην ελλάδα. γιατί αυτό, και κείνο και το άλλο, και το παράλλο, ...
- κοίτα. αυτό που σου λέω είναι ότι προφανώς δεν αλλάζουν τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη. αλλά πως να αλλάξουνε αν και εσύ που καταλαβαίνεις τη διαφορά, όχι μόνο αρνείσαι να κάνεις το "σωστό", αλλά ακυρώνεις και την όλη προσπάθεια;
- ρεε εδώ δεν είναι καναδάς λέμε. εδώ είναι ελλάδα. και ο γιος της τάδε του δείνα που πήγε να κάνει αυτό τελικά έκανε εκείνο, και ο θειός της παπαλάμπραινας είχε μια ανιψιά που μπλα μπλα, ...
- κοίτα. αν όση ώρα προσπαθείς να με πείσεις ότι αυτά τα πράγματα δε γίνονται την αφιέρωνες να πεις σε κανέναν άνθρωπο ότι αυτά τα πράγματα γίνονται τότε η greece-land θα ήτο ελάχιστα (αλλά αισθητά) διαφορετική.