απογαμίευση

thought-1 (stranger than fiction): σκάνδαλο με διεφθαρμένες κυβερνήσεις και παπάδες και εμπλέκεται και μεγαλοεπιχειρηματίας ονόματι "αθανάσιος πάπιστας"; ούτε σε κακό σήριαλ τύπου "φώσκολος" και "αμαν" μαζί να παίζαμε (βρε λες;). και οποίο το επόμενο σεναριακό εύρημα; να εμφανιστεί διεφθαρμένος δικαστικός ονόματι "γιάννης παρανομίδης";

thought-2 (lost): τελικά όσο μεγαλώνει κανείς μεγαλώνει και η υπομονή του ή μήπως τη χάνει τελείως;

πάρτε και ένα σχετικό-άσχετο λινκ από τη φρικηπίντια,

και εδώ η συνέχεια..

"αγωνίστηκε με πάθος, ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω και δικαίως αντικαταστάθηκε"

πεζοί πιέστε το κουμπί και περιμένετε το πράσινο για να γεράσετε:


ο τίτλοχ είναι αυτούσια η κριτική ενός παίκτη στο contra. και ναι, για κάποιο λόγο μου φάνηκε σχετικό.

και εδώ η συνέχεια..

τράβηξέ το! (public digital film festival - athens digital week)

public digital film festival: πολύ ενδιαφέρον film festival - διαγωνισμός για ταινίες μικρού μήκους. μια ευκαιρία για όσους θέλουν να πειραματιστούν με την ερασιτεχνική ψηφιακή κάμερα, τη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ή ακόμα και το κινητό τους και να δείξουν τα καμώματά τους σε παραπάνω από δυο-τρεις κολλητούς. για όσους έχουν ήδη περιαματιστεί με κάτι η προθεσμία για το διαγωνισμό είναι μεθαύριο. παίζει και μεγάλο πάρτυ ανάμεσα στις 13 - 19 οκτωβρίου στο πλαίσιο του athens digital week, ένα ψηφιακό πανηγύρι στο σύνταγμα και την τεχνόπολη που φαίνεται επίσης πολύ ενδιαφέρον.

έστειλα και γω τον walter!


παίζει και ψηφοφορία κοινού. αν σας άρεσε, ρίχτε του ένα ψηφουλίνι ;)

και εδώ η συνέχεια..

"αν πάρει τηλέφωνο πες της ότι ο νώντας είναι στο σουβλατζίδικο"

παρασκευή απόγευμα/βραδάκι. γκάζι. ασυνήθιστα άδεια από κόσμο η ατμόσφαιρα, μάλλον λόγω βροχής. μιλάω στο κινητό έξω από τον κάνδαυλο. ένας τύπος με κοιτά σαν να θέλει να μου πει κάτι. τον κοιτάω και γω και ενώ συνεχίζω να μιλάω του κάνω νόημα απορίας. μου λέει

"να, ρε συ, μήπως μπορώ να κάνω αναπάντητη στην κοπέλα μου από το κινητό σου γιατί έμεινα από μπαταρία;".

του το δίνω, παίρνει, του λέω μίλα αν θες και πες της να σε πάρει στο κινητό μου. παίρνει. δεν το σηκώνει. μάλλον θα είναι στο μετρό μου λέει. με ευχαριστεί, τον χαιρετώ και φεύγοντας (εγώ) μου λέει

"αν πάρει τηλέφωνο πες της ότι ο νώντας είναι στο σουβλατζίδικο."

τρελλή ατάκα αν τη δει κανείς σε άλλο context. χαιρετώ και πάλι τον πρώτο νώντα που γνωρίζω από κοντά και κινώ προς τα έξω. μετά από δυο λεπτά χτυπά το κινητό με το άγνωστο νούμερο που εκλήθει προ ολίγου. για μια στιγμή μου περνά από το μυαλό να αγχώσω λιγάκι την κοπελιά:

"γειά σου. δε με ξέρεις αλλά έχω ένα μήνυμα για σένα από το νώντα. πες μου το σύνθημα για να προχωρήσω σε λεπτομέριες."

η στιγμή περνάει και απόφασίζω ότι είναι καλύτερα να αφήσω το νώντα να μεταφέρει μόνος του το μήνυμά του μιας και ήμουν ακόμα δίπλα στον κάνδαυλο. πετάγομαι στο τραπέζι που ήτο ο νώντας και τσάκιζε ένα γύρο και του δίνω το τηλέφωνο. ανάμεσα σε μασουλίσματα χωρίς κρεμμύδι ακούω ότι η πράκτωρας είναι ον χερ γουέι.

και εδώ η συνέχεια..

πλιζ ντοντ θρόου πέιπερς ιντου δε τόιλετ

μικρές ιστορίες από σικάγο και πάτρα, ανάμεσα από ακαδημαϊκο-ανθρώπους που βρέθηκαν σε όρντιναρι καταστάσεις και λειτουργήσαν με εξτραόρντιναρι γουέιζ.

ιστορία δεύτερη (συνέχεια της πρώτης)
τόπος: οδός μίτσιγκαν, σικάγο, κοντά στο μιλένιουμ παρκ.
καιρός: αίθριος.

είμαι με τον συγκάτοικο μικρής ημερομηνίας λήξης και εκεί που περπατάμε περνάμε δίπλα από έναν τύπο που κάνει ταχυδακτυλουργικά. τα κλασσικά. αυτό με τα τρια κουπάκια και το μπαλάκι που το βάζει κάτω από το ένα κουπάκι, τα ανακατεύει και το βγάζει μετά από άλλο κουπάκι από αυτό που περιμένεις, και μετά από λίγο βγάζει εννενηνταεννιά μπαλάκια από (κάθε) κουπάκι και ένα από το (κάθε) αυτί σου. ο συγκά έχει ενθουσιαστεί και παρακολουθεί όλο το σόου με ευλάβεια. τελειώνει, φεύγουμε και προχωρώντας βλέπουμε κι άλλον στριτ περφόρμερ. είναι σε ένα κουτί πάνω και κάτι κάνει με κάτι τρύπιες ρακέτες, χωρίς να είναι προφανές τι και γιατί το κάνει. ο συγκά παρακολουθεί και πάλι με ευλάβεια και εξίσου μεγάλη αγωνία. μετά από λίγο συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα το ταχυδακτυλουργικό καθώς πρόκειται για χορευτικό σόου και με αλλοιωμένη φάτσα εξφενδονίζει την ατάκα της ημερας:
- ahh, this art. let's go. i'm a nerd, i don't understand these.

ιστορία τρίτη (φωτο)
τόπος: πάτρα, ξενοδοχειακό κάτι, κοντά στο πανεπιστήμιο.
καιρός: γαρ εγγύς.

όποτε βλέπω τα κλασσικά ταμπελίνα "don't throw papers in(to) the toilet" φαντάζομαι έναν συφιλιασμένο μεταπτυχιακό με γυαλάκια και κόκκινο πρόσωπο από τα νεύρα και την τσαντίλα, να στουμπώνει την τουαλέτα με τυπωμένες δημοσιεύσεις. και για όσους δεν έχουν επαφή με την ορολογία, οι ερευνητικές εργασίες, οι δημοσιεύσεις σε ερευνητικά περιοδικά ή συνέδρια, κλπ, αναφέρονται ως papers στα αγγλικά. εντάξει, κόλλημα.

ιστορία πέμπτη (v)
τόπος: χλιδάτος συνεδριακός χώρος στο σικάγο, σε μια από τις αίθουσες που γίνονται οι παράλληλες παρουσιάσεις, απόγευμα.
καιρός: κάνει νύστα.

το βλέμμα μου έχει εντοπιστεί στην πάνω-δεξιά γωνία του πίνακα που σκάει ο προτζέκτορας. μπλε, το σύνηθες χρώμα για μπαγκράουντ. αρνητικό σκορ στον τομέα της έμπνευσης σα να λέμε. μετά από εντατικό πρόγραμμα παρακολούθησης ομιλιών από το πρωί, είμαι ικανοποιημένος με την οπτίκή μου (πάνω-δεξιά) γωνία. κάποια στιγμή κάτι νιώθω να ταράζει την ηρεμία του σύμπαντος αλλά αδυνατώ να το εντοπίσω. ο προτελευταίος ομιλητής φεύγει, τελευταίος (και ουχί το τζώνυ γουόκερ) έρχεται. άσπρο. καλύτερο από το μπλε σίγουρα, άρα και καλύτερη ομιλία πιθανότατα. αυτό το κάτι που με ενοχλεί γίνεται πιο έντονο. και περιοδικό. σχεδόν ημιτονοηδές θα έλεγε κανείς. έρχεται και φεύγει και θυμίζει έντονα λαστιχένια παντόφλα που φορέθηκε παραπάνω από όσο χρειάζεται χωρίς να περάσει από τα πιτς για να αλλάξει λάστιχο. γυρνώ (με δυσκολία) δίπλα μου και βλέπω τη γνωστή περίπτωση σύνεδρου με δερματινολαστιχένια παντόφλα και το ένα πόδι πάνω στο άλλο, το ένα εκ των δύο σε απόσταση αναπνοής από τον εναέριο χώρο μου. το clue: ο σύνεδρος κουνά με χάρη και ρυθμό το πόδι πάνω-κάτω, ανασηκώνοντας πάντα λίγο (αλλά όσο χρειάζεται) το μεγάλο δάκτυλο, ακολουθώντας την πορεία της κίνησης.

και εδώ η συνέχεια..

"συγνώμη αυτή η θέση στις msn επαφές σας είναι πιασμένη;"

είναι φυσικό όταν είσαι συνδεδεμένος σε κάποιο τσατοπρόγραμμα, πολλοί από τους φίλους σου που είναι online εκείνη τη στιγμή να μη γνωρίζονται μεταξύ τους, να μην έχουν καμία επαφή γενικότερα ή και να βρίσκονται σε άλλη ήπειρο και άλλες χώρες. φυσικό και αναμενόμενο.

δεν είναι περίεργο όμως να είναι ταυτόχρονα online π.χ. δυο άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζονται, επικοινωνουσαν ενδεχομένως κάποτε και μέσω του τσατ που είσαι συνδεδεμένος τώρα, αλλά πλέον δεν θέλουν να έχουν επαφή; δεν έχουν προφανώς ο ένας τον άλλον στο τσατοπρόγραμμα, δε ξέρουν καν ο ένας για τον άλλον ότι είναι online, αλλά στο δικό σου τσατό-τσατσό-παράθυρο είναι δίπλα-δίπλα, όσο κοντά δε πρόκειται πλέον να βρεθούν ποτέ ξανά (χμ, μάλλον φταίει το ξενύχτι και η δουλειά και μου βγαίνει λίγο άρλεκιν -- το παραβλέπω).

με το facebook και την έκταση που έχει λάβει ως social network μου μπαίνουν τρελλές ιδέες συνέχεια. το facebook chat έχει την ιδιομορφία ότι μπορεί να τύχει να δεις online οποιουσδήποτε από τους τυχαίους φίλους (και μη) που έχεις κάνει "facebook friends", fίλους (sic) που δε θα τους προσέθετες εύκολα πχ στο msn σου. και ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας του facebook ως επικοινωνιακό μέσο είναι χαρακτήρας social network και όχι chat-client, δεν φαίνεται να είναι καθόλου πιεστικό-αγχωτικό για τον καθένα ότι μπορεί δει online τον κάθε (από τους 150-200) άσχετους-σχετικούς που έχει κάνει fίλους.

αν μπορούσα θα ήθελα να δω το transitive closure των online επαφών μου στο msn και στο fbook. δηλαδή θα ήθελα να δω μια λίστα με όλους τους ανθρώπους που είναι online μια συγκεκριμένη στιγμή και υπάρχει αλυσίδα γνωριμιών που με συνδέει με αυτούς μέσω των φίλων μου και των φίλων των φίλων μου κοκ. υποψιάζομαι ότι το fbook closure θα είναι αδιανόητα μεγάλο, ενώ το msn closure σχετικά περιορισμένου μεγέθους.

επίσης θα ήθελα να δω τη φάτσα του τάδε ή της τάδε όταν θα έλεγα "θυμάσαι τον ψ; ξέρεις, κάθεται δίπλα σου στο facebook chat μου τώρα".


comic strips from [xkcd]

και εδώ η συνέχεια..

"does your dog bite?"

και για περισσότερο/περαιτέρω κάψιμο, ιδού ένα κομπαιλέισιον με διάφορα κλουζιακά.

και εδώ η συνέχεια..

"operator? your monkey put his.. ehrr.. forget it."

saloon phone booth via [torontoist]

και εδώ η συνέχεια..

οικολογική πρωτοβουλία του ΕΤ

έπεσε τυχαία το μάτι μου στην τελευταία σελίδα του ελεύθερου τύπου της τρίτης και είδα τη στήλη "the tube" (ή κάπως έτσι) που αν κατάλαβα καλά έχει κάτι από youtube κάθε φορά μαζί με ένα σχολιάκι. για να δεις το βίντεο πρέπει να πάς στην αντίστοιχη σελίδα του www.e-tipos.com, όπου και πήγα καθότι η είδησις ήτο πιασάρικη και τεχνολογικό-πολιτισμικό-ενδιαφέρουσα (δηλαδή κατά πάσα πιθανότητα μούφα εντυπωσιαστική). συγκεκριμένα ήταν αυτό περί της φυλής σούι του αμαζονίου που γουσταρίζει google earth. εκεί ειδα και την κορυφαία δήλωση: "οικολογική πρωτοβουλία του ΕΤ", όπου πολύ-πολύ φυσικά πήγε πρώτα το μυαλό μου στον αγαπητό εξωγήινο του spielberg.

παρεμπιμπτόντωζ δεν κατάλαβα ποιά ήτο η οικολογική πρωτοβουλία του ΕΤ. τέσπά.

και εδώ η συνέχεια..

"η μαϊμού σου βάζει τ'αρχίδια της στο ποτό μου, το ξέρεις;" ή αλλιώς, λάιβ στην πλατεία κλαυθμώνος σήμερα στις 8.30μμ

ε ναι λοιπόν. λαίβ γιατί έτσι μας αρέσει. θα παίξομε κάμποσα αρχαία ροκ κομμάτια (αναγκαστικά) και μερικά νέα indy-άκια (για να γουστάρομε) και γενικά θα γίνει χαμός γιατί σε σκηνή δεν έχομε ξαναδοκιμάσει την τύχη μας (μόνο στην παραλία με αλκοολούχα ατμόσφαιρα και μπόλικη άμμο) και έτσι όλα είναι πιθανά.

και (κλασσικά) ένα (εντελώς άσχετο) ανέκδοτο που θυμήθηκα με την περίσταση:


πάει ένας τύπος σε ένα σαλούν τις καλές εκείνες εποχές τύπου lucky-luke και far west (φαρ ουέστ). σωστό σαλούν, με τον μπαρμαν του, με τις παρακμιακές φάτσες του, με τον πιανίστα του, κτλ. συγκεκριμένα ο πιανίστας έχει και μια μαϊμού η οποία κάθεται πάνω στο πιάνο και κάνει γκριμάτσες. παίρνει λοιπόν μια μπύρα ο τύπος από τον μπαρμαν, δε προλαβαίνει να ακουμπήσει το ποτήρι ο μπαρμαν στον πάγκο και πετάγεται η μαϊμού από το πιάνο, τρέχει και βουτάει τα αρχίδια της μέσα στο ποτήρι με την μπύρα και εξαφανίζεται. ξενερώνει ο τύπος, τα παίρνει λίγο, πετάει τη μπύρα και παραγγέλνει άλλη. πάλι τα ίδια (με ύφος ala ξάδελφος-λέων): κάθε φορά πετάγεται η μαϊμού και βουτά τα αρχίδια της στο ποτήρι και εξαφανίζεται. ε τέλοσπάντων αφού έγινε δυο-τρεις φορές αυτό, τα παρα-παίρνει ο τύπος και πάει νευριασμένος στον πιανίστα και του λέει
- η μαϊμού σου βάζει τ'αρχίδια της στο ποτό μου, το ξέρεις;
και ο πιανίστας συνεχίζοντας να παίζει πιάνο,
- όχι, πώς πάει η μελωδία;

και εδώ η συνέχεια..

V for Variemai

πάει ένας ρωμαίος σε ένα μπαρ,
και κάνει στον μπάρμαν "γειά σας,
θα ήθελα πέντε μπύρες".

και εδώ η συνέχεια..

happy alarm stop stop angel b

τελικώς τι απέγινε η ελένη των film; παρεμπιμπντόντως πολύ με αρέσει η σειρά των κομματιών όπως είναι τώρα στο myspace. σχεδόν βγάζει νόημα και ως πρόταση.


"i feel low and loved
with scandinavian feelings"

και εδώ η συνέχεια..

- it's 106 miles to chicago, we got a full tank of gas, half a pack of cigarettes, it's dark, and we're wearing sunglasses.

φάιβ φιφτίν. ιν δε μόρνινγκ. ξενύχτι παύλα ολονύχτιο, αλλά για δουλειά και ουχί για πλέζουρ. ένα διαδικαστικό μέιλ που μόλις προσγειώθηκε ήταν αρκετό για να χαρώ αναδρομικά για κάτι που θα έπρεπε να έχω χαρεί σφόδρα εδώ και μέρες αλλά το απεφευγα χαρακτηριστικά. με είχε χτυπήσει μάλλον η χαρά της επιστροφής και όλα τα υπόλοιπα με φαινόσαντε κάπως μακρινά. τώρα με έπιασε όμως. ρε μιλάμε πολύ χάρηκα! θέλω να βγω να το φωνάξω να το πω :D

λίγο λιγότερο τζένηβάνου-ικά, θέλω να πάω να δω την ανατολή κάπου ψηλά, έτσι για τη φάση, να με χτυπήσει ο αέρας και ο ήλιος, αλλά το ξανασκέφτομαι. για την ακρίβεια δε σκέφτομαι αυτό, σκέφτομαι την πρωινή κίνηση και το παρκάρισμα (του γυρισμού), και εξαντλούμαι στιγμιαία. αν και πολύ με χαλάει που έχουν αρχίσει να με επηρεάζουν τέτοια πράγματα (έχει ξεφύγει πια το θέμα παρκάρισμα στη γειτονιά μου, σε λίγο θα τα κρεμάμε από τα δέντρα), βάζω μπλούζα-βερμούδα-παπούτσι (παπούτσι σχετικά χειμωνιάτικο -- πρέπει να πάω για ψώνια σύντομα) και την κάνω για πρωινό περπάτημα.

τέτοια ώρα καθημερινή, ακόμα και η μαβίλη είναι έρημη. καλή φάση. κάτι τελειωμένοι τύποι μασουλάνε διάφορα έξω από την καντίνα. αράζω στο αβραμοπουλικό καγκελάκι και περιεργάζομαι τη μέρα. οι τελευταίοι καντινόβιοι την κάνουν, κάνοντας πολύ θόρυβο. ο θόρυβος απομακρύνεται οδικώς. γυρνάω το βλέμμα μου προς την καντίνα. σταμπάρω ένα τυχαίο κλισέ κάτω από το μπλε φως και την κάνω και γω σιγά σιγά.

στο γυρισμό σκέφτομαι πάλι τα τελευταία μέιλ και τα άπειρα που πρέπει να ετοιμάσω μέχρι την άλλη βδομάδα. σκέφτομαι ότι η τέτοια ώρα είναι ιδανική για βόλτα με το ποδήλατο. σκέφτομαι ότι γουστάρω πολύ όλες τις τελευταίες εξελίξεις. σκέφτομαι ότι πρέπει να βάλω πλυντήριο. σκέφτομαι ότι πρέπει να ετοιμάσω τρεις παρουσιάσεις.

- hit it.

και εδώ η συνέχεια..

"now poop on them oliver!"

μπαίνω στο ταξί, βιαστικά, στο πίσω κάθισμα. "παγκράτι" λέω ενώ προσπαθώ να τακτοποιήσω στην τσάντα διάφορα χαρτικοεγγραφοειδή που έχω στα χέρια μου. χαμός στο ίσιωμα. καλά νέα, κακά νέα, κουλά νέα, όλα ένα. καλά το έλεγε η πατέρα (η λίτσα). τούτοι δω οι μήνε θα είναι τίγκα στο ξεκαθάρισμα λέει. (άσχετο. αυτό το "η πατέρα" μου θύμισε το "η τάσους". δε λέω, εντελώς άσχετο).

ευτυχώς όμως δε πιστεύω σε ζώδια και τέτοιου είδους προβλέψεις, απλώς χαζεύω καμιά φορά τα πρωινάδικα. το ράδιο συμφωνεί με το δικό του τρόπο καθότι δεν ασχολείται καθόλου ούτε με το χαμό που συμβαίνει στο σύμπαν, ούτε και με την πρόβλεψη αυτού: "βρε μελάχρινάαακι, με πότισέεεες φαρμάααακι".

ρίχνω μια ματιά στον τάριφ. στο δρόμο προς τον τάριφ η ματιά μου διασταυρώνεται με κάτι τεράστια μαύρα γυαλιά ala μπουγάς (τάσος) από τις καλές εποχές που ήταν πλανητάρχης. μη σας πω ότι ο τάριφ του έμοιαζε κι όλας. συνειδητοποιώ ότι ταξιδεύω μέσα σε ένα κινούμενο κλισέ, ζωγραφισμένο με έντονα χρώματα. τόσο έντονα που θορυβούμαι ότι πρόκειται για όνειρο. αναρωτιέμαι αν έχω ξανακούσει στο ράδιο το συγκεκριμένο άσμα και ποιός σταθμός μπορεί να είναι. "ντιμπι-ντιμπι-ντιμπι-ντάι ντιμπι-ντάι", προσθέτω εγώ (νοητά).

μου 'ρχονται στο μυαλό διάφορα άσχετα (ναι, κι άλλα). "το μουράινο, του κηπαπουρού, τ'αγριοήλουλου, το μπόε, και τ'άλλο, ότο κι σύεεε". προσέχω έναν έξτρα καθρεφτη (άντε να το γράψω και γω με φι) στο ταξί που εστιάζει πάνω μου. δηλαδή στο εσωτερικό του ταξιού, πίσω, στο δεξί κάθισμα. προβληματίζομαι αλλά το ξεπερνάω έυκολα. εντωμεταξύς ο τάριφ σε μια απόσταση 10 λεπτών έχει σταματήσει απειλητικά δίπλα σε ότιδήποτε μοιάζει με πιθανό επιβάτη επεκτείνοντας τη διάρκεια της πανήγυρης στο διπλάσιο. "ντιμπι-ντιμπι-ντιμπι-ντάι ντιμπι-ντάι ντιμπι-ντάι", προσθέτω πάλι (όχι νοητά).

εντ ιτς όνλι δε μπιγκίνινγκ.


φέρδερ ρίντινγκ: poop, tsou.

και εδώ η συνέχεια..

"it stole my sleep last night"

- and how are you today little girl?
- i have a bad cough. it stole my sleep last night.

κολλάω λίγο με τις λέξεις. αυτό το "it stole my sleep last night" μου άρεσε πολύ. δε ξέρω γιατί. ίσως γιατί καθημερινά χρησιμοποιώ τα αγγλικά περισσότερο ως τεχνικό μέσο για τη δουλειά μου παρά ως ουσιαστικό μέσο επικοινωνίας και χρειάζονται τέτοιες απλές προτασούλες για να περάσω από το αποστειρωμένο επιστημονικό λεξιλόγιο στην πραγματική γλώσσα.

πάντα όμως κολλούσα με τις λέξεις. μερικές φορές ξαναβλέπω ταινίες μόνο και μόνο γιατί μου αρέσουν οι διάλογοι. ας πούμε, να ένα κορυφαίο διαλογάκι από το high fidelity, το οποίο νομίζω μπορώ να ξαναδώ άπειρες φορές.

rob> i'm sorry, but can we get this straight? what is his fucking name, ian or ray? what do you call him?
laura> ray. i hate ian.
rob> i hate him too.

ιδού και η συνέχεια του διαλόγου από το script-o-rama.

                         ROB
            I'm sorry, but can we get this
            straight?  What is his fucking
            name, Ian or Ray?  What do you call
            him?

                         LAURA
            Ray.  I hate Ian.

                         ROB
            I hate him too.  So I just call him
            "Mavis." Or "Sissyboy." Or "Mavis
            the Sissyboy."

Laura starts laughing, laying on the couch on her back, very
close to Rob.  Rob leans in, sort of looking down into her
eyes.

                         ROB
            This is where you're supposed to
            say that you haven't laughed this
            much in ages, and then you see the
            error of your ways.

                         LAURA
            You make me laugh much more than
            Ray does, if that's what you're
            getting at.  But I already knew you
            could make me laugh.  It's
            everything else I don't know about.

                         ROB
            You know I'm a good person.

                         LAURA
            Mmm hmm.

                         ROB
            You know that I can cook my ass off
            when I feel like it.

                         LAURA
            Oh ho, so very infrequently.

He moves a little closer.

                         ROB
            You know my favorite beverage is
            your bath water.

She laughs.  He moves in, not really trying to kiss her but
leaving the door open for her... She almost goes for it, but
instead gets to her feet.

                         LAURA
            Time to go.

She goes to her bags.  Rob points to a pile of CDs.

                         ROB
            Don't forget your CDs.

                         LAURA
            Those aren't mine.

                         ROB
            Sure they are.

                         LAURA
            They're not really, though, are
            they?  I know you bought them for
            me, and that was really sweet of
            you, but that was when you were
            trying to turn me into you.  I
            can't take them, I know they'd just
            sit around staring at me, and I'd
            feel embarrassed by them and...
            they don't fit in with the rest of
            what's mine, do you understand?
            That Sting record you bought for
            me... that was a present for me.  I
            like Sting and you hate him.  But
            the rest of this stuff...
                   (bending down to the pile)
            Who the hell is Nick Lowe?  Or Gram
            Parsons?  Or the Boredoms?  I don't
            know these people.  I...

                         ROB
            Okay, okay.  I get the picture.

                         LAURA
            I'm sorry to go on about it.  But,
            I don't know, there's a lesson here
            somewhere, and I want to make sure
            you get it.

                         ROB
            I got it.  You like Sting but you
            don't like Gram Parsons, because
            you've never heard of him.

                         LAURA
            You're being deliberately obtuse.

                         ROB
            I guess I am.

                         LAURA
            Well, think about it.

She hefts the duffel bag, opens the door and exits.

                         ROB
            Fuck.

και εδώ η συνέχεια..

"παπά ξεκόλλα"

μετά το θεικό "γειά σου παπά, παπά, μαμώ τον πειραιά" (προηγήθηκε και το "είναι τρελός και ο παπάς, είναι τρελός και ο παπάς"), νομίζω ότι το "παπά ξεκόλλα" αξίζει αντίστοιχου ενθουσιασμού (προηγήθηκε και το αρκετά καλό "στέρφος είσαι και φαίνεσαι").

το εντόπισα στην πρωταπριλιάτικη ελληνοφρένεια (ο κορυφαίος διάλογος παίζει στο 4ο λεπτό) και μπορώ να πω ότι με εκφράζει απόλυτα όσον αφορά την ala λουκά (ελένης και ουχί του αποστόλου) θρησκευτική αντίληψη των πραγμάτων. ε ναι, ας ξεκολλήσουμε καμιά φορά, γενικότερα.

και για να πιάσω και το κοινό που δε συμφωνεί με αυτή μου την πεποίθεση (sic), κλείνω με ένα από τα αγαπημένα μου ορθοδοξιακά θέματα:

όχι στο χάρη πότερ! προστατεύστε τα παιδιά σας! ντύστε τα με την πανοπλία της ορθοδοξίας [ppu via noiazomai].

επίσης μην ξεχνάμε και το: η ιερά μητρόπολις φλωρίνης κατά της γιόγκα. κλάσικ.

και εδώ η συνέχεια..

θωμά είσαι online; γιατί σε παίρνω και μιλάει

s> ti 8a ginei re?
s> 8a mas milhseis kamia fora?
b> θα μιλήσω όταν πρέπει να μιλήσω
s> allaetsieisteoloiprwtakanetethnkoy
tsoykelasaskaimetadesasnoiazeitipotak
alamoytoelegehmanamoyotioloioiantresi
naiidioialladethnpistepsakainomizaoti
eisaidiaforetikoskainatwratitrabaw..
b> εχεις κι εσυ τα δικια σου

και εδώ η συνέχεια..

"yuri's night 08 " ή αλλιώς, "επ, τι εμείς στην ελλάδα δεν κάνουμε πάρτυ;"

μια νύχτα αφιερωμένη στον πρώτο κοσμοναύτη yuri gagarin που ξεκίνησε το ταξίδι του στο διάστημαχ στις 12 απρίλιου του 1961. όπως μπορεί εύκολα να δει κανείς στο www.yurisnight.net παίζουν περί τα 100 πάρτυ σε 35 χώρες του κόσμου με αφορμή τη διαστημική επέτειο αυτή.

κάθε αφορμή είναι καλή για πάρτυ και δημιουργικά events. στο τορόντο είδα ότι έχει αναλάβει το σελεμπρέισιο το γνωστό δίδυμο newmindspace (αυτοί που οργανώνουν κατά καιρούς διάφορα τζέρτζελα όπως και τον μαζικό μαξιλαροπόλεμο πριν κάμποσο καιρό και τη μάχη με χαρτονένια αστρόσπαθα πιο πρόσφατα). δεν κοίταξα λεπτομέριες αλλά είμαι σίγουρος ότι θα σκάσουν μύτη με αστροναυτοστολές και πλανητική σκόνη σε συσκευασία κομφετί, ακολουθωντας πιστά το προσωπικό τους στυλ.

στην ελλάδα δεν φαίνεται να υπάρχει ο ανάλογος ενθουσιασμός ή τουλάχιστον δεν υπάρχει κάτι στη λίστα με τα πάρτυ στο κεντρικό site για το yuri's night 08. αρχικά μου ήρθαν στο μυαλό κάτι άσχετα αφιερώματα του decadance και μετά το gagarin205. ούτε και κει τίποτα όμως. μήπως να τους πάρω κανένα τηλέφωνο; :)

επανερχόμενοι στο site για το yuri's night 08 να πούμε ότι η αισθητική του είναι, όσο να το κάνεις, λίγο ό,τι να'ναι μαζί και με μια μικρή δόση από αγιοβαλεντινίτιδα. ιδού ένα σχετικό κουοτέισιο από το site για το οποίο δεν έχω καταλήξει ακόμα πως μου φαίνεται:

"circling the earth in my orbital spaceship i marveled at the beauty of our planet. people of the world, let us safeguard and enhance this beauty — not destroy it!"
yuri gagarin, 1st person in space

και κατά την προσφιλή μου συνήθεια να πω και κάτι ελάχιστα σχετικό, ίσα για να αποσυντονίσω οποιαδήποτε υποψία σοβαρής σκέψης. ο διάλογος που ακολουθεί είναι πρόσφατος και πραγματικός.

τόπος: καμένο πάρτυ.
φωτισμός: χαμηλός, με καπνό από τσιγάρα να σχηματίζει ωραία σχήματα.
σκηνή: δυο κοπέλες (σχετικά λιάρδα) προβληματίζονται με το όνομα της καινούριας τους φίλης (εξίσου λιάρδα).
- wait, how's she called? yurin? this can't be! that sounds like urine!
- no-no-no, she's, like, from korea, and, you know, they spell it differently. it just sounds like, you know.
και ο τρελλαμένος ρώσσος που καραδοκούσε (και ποθούσε μία από τις λιάρδα-ομιλητές)
- yuri is a russian name! what are you talking about!?!

δε κάθισα να δω τη συνέχεια. ο ρώσσος είχε μεγάλη αυτοπεπείθηση και έντονη προφορά, δύο στοιχεία που του δίναν τη δεδομένη στιγμή +3 charisma, αλλά με τα συγκεκριμένα επίπεδα αλκοόλ στην ατμόσφαιρα η συνέχεια θα ήταν μάλλον σχετικά τυχαία (ρίξε ένα d20). ωω. τώρα μου ήρθε και εκείνο το ανέκδοτο με τον γκαγκάριν και τον γείτονα του που δεν του έκανε τα χατήρια η γυναίκα του. τέσπα.


πι.ες. harry, εσύ τι λες για τους εορτασμούς; :)

και εδώ η συνέχεια..

φφφφφφφφφφσσσσσσστ μπόινγκ!

λοιπόν έχω εδώ και μερικές μέρες παραλάβει το καινούριο λαπτοπάκι μου και περνάω μαζί του ώρες χαράς και κεφιού. και εκεί που όλα βαίνουν καλώς και χαίρομαι, μου κάνει κάτι περίεργος θορύβους και με αγχώνει. συγκεκριμένα ακούω το δίσκο να κάνει εκείνο το φοβιστικό κτακ-κτακ που κάνουν οι δίσκοι όταν χαλάσει το μηχανικό μέρος που ελέγχει τη βελόνα (know-what-i-mean? αν όχι, ακόμα καλύτερα).

δε λέω, και το παλιό μου laptop έκανε κάτι τέτοιους θορύβους, λίγο πιο σφυριχτικούς όμως. σχεδόν σαν τον τίτλο του post δηλαδή. το θέμα είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι καινούριος και στο άσχετο η βελόνα τρελαίνεται και ακούγεται ωσάν χταπόδι που στα χέρια μπρατσωμένου ψαρά χτυπά βίαια στα αλμυρά βράχια που τροχίζει η θάλασσα.

χμ. εντάξει. υπερβάλλω λίγο.



πι.ες. γιατί άλλαξε το look του imeem? μια χαρά δεν ήτο;
(επανήλθε το transparency)

και εδώ η συνέχεια..

makedohnja event σε δύο stages

ένα σχολιάκι από το my-greece που μου φάνηκε ενδιαφέρον:

από το domain και μόνο των σκοπίων στο ίντερνετ μπορείτε να καταλάβετε ότι η απόφαση της διεθνούς κοινότητας είναι ειλημμένη από καιρού. όπως εμείς έχουμε το ".gr", αυτοί έχουν το ".mk"..

τα ίδια ισχύουν και για τις πινακίδες των αυτοκινήτωνε, να προσθέσω εγώ (η φωτογραφία από το olavsplates). τώρα για τους τοπικούς χάρτες και τα ρέστα (που δεν έχουν όμως μία κάποια αντίστοιχη διεθνή έγκριση) τα έχουμε πει άλλωστεχ, μην τα ξαναλέμε.

πάντως δε ξέρω. ο dj άνθιμος μου αρέσει σαν frontman. βέβαια και ο καρατζαφέρης mc είναι αδιαμφισβήτητα πρωτοκλασσάτος showman. όπως και να έχει μιας και πήραμε φόρα προτείνω και άλλα συλλαλητήρια με δύο stages και για άλλα καυτά θέματα της ορθοδοξίας και όχι μόνο. αμ πώς.

απντέιτ: χμ. και πάλι χμ.. η ελληνοφρένεια της επόμενης μέρας ήταν αρκετά κατατοπιστική για το κλίμα της κατάστασης. ενδεικτικά το έβαλα να αρχίσει από τα 3min55sec μετά την αρχή αλλά τώρα δε φαινεται να δουλεύει το fast forward του google video. ένιχάου.

και εδώ η συνέχεια..

"φίλιππα, ο καφές σου έχει παγώσει" ή αλλιώς, oscar ομοιοκαταληξίας

με αφορμή το post των δραπετών αν θα μπορούσα τον πλιάτσικα να άλλαζα να πω και γω κάτι που σκεφτόμουν από καιρό.

την είδα πάλι στους όχθες του βόλγα
που ένας στρατιώτης τη φώναξε όλγα

ομοικαταληξία βόλγα-όλγα; δηλαδή, σοβαρά; δεν είναι ανέκδοτο; μιας και είναι και περίοδος οσκαρολογίας προτείνω λοιπόν μια νέα κατηγορία για τα όσκαρ, το όσκαρ χειροτερης ομοιοκαταληξίας. προτείνω δε να το λέμε και "όσκαρ βόλγα-όλγα".

όχι αν έχετε κάτι καλύτερο (χειρότερο) για το όσκαρ να μου πείτε. και μην ακούσω τίποτα του στυλ:
- ναι, καλύτερος είναι δηλαδή ο στίχος "τα μάτια σου με καίνε γιατί είσαι μανεκένε";
άμα χρειάζεται να πέσουμε τόσο χαμηλά για να συγκρίνουμε τη συγκεκριμένη ομοιοκαταληξία, τότε νομίζω γιού γκετ μάι πόιντ.

να πω πάντως ότι αν και με τη στιχουργική του πλιάτσικα έχω ξενέρωσει σφόδρα καιρό τώρα, το συγκεκριμένο τραγούδι έκρυβε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη:

αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα

αν και έχει γίνει σούπα πια (όπως παρατηρεί και ο φίλτατος δραπέτης sroutz), δεν παύει να ήταν (sic) μια ευχάριστη έκπληξη.

και εδώ η συνέχεια..

printf( "δεν την παλεύω\n" );

- το καλό:
via [kitnis]

- το χαζό:

ena> bzit
dyo> υο
dyo> σε αγόρασα (παρεπιπτόντως)
ena> κάνε μας από ένα γιο!
dyo> στο λέω για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως
ena> (ημιζ)
dyo> (ναι)
ena> εσύ δεν ήσουνα (και καλά) κατά του facebook, κλπ;
dyo> ναι
dyo> αλλα τωρα κανει κρυο

- και το άσχετο:
via [paparazzi]

και εδώ η συνέχεια..

το νεαρόν της ηλικίας

- πώς σου φάνηκε η εκλογή;
- πολύ ελπιδοφόρα. πραγματικά ιστορική.
- και με εντυπωσιακή λαϊκή αποδοχή ήδη.
- ε, μα, σε τέτοιο τοπίο σήψης, πού αλλού να ακουμπήσει η χώρα;
- όμως και το "σύστημα" διόλου εχθρικό, θα έλεγα. είδες προχθές πώς έλαμπαν η όλγα, ο τσίμας και ο πρετεντέρης;
- χωριό που φαίνεται, αγαπητέ μου. τι να λέμε τώρα..

η συνέχεια στο δροσερότατο άρθρο του κώστα ράπτη το νεαρόν της ηλικίας (4). εμένα πολύ με άρεσαν και τα προηγούμενα της σειράς, αν και τα εκτιμά κανείς παραπάνω όταν τα γεγονότα που σχολιάζουν είναι πρόσφατα. ρίχτε μην ματιά και στο (3).

και εδώ η συνέχεια..

warning: i am sick while writing. i hope i don't get you sick

πάντα το είχα απορία αν κάποια από τα "αστεία -- βγαλμένα από τη ζωή" που κυκλοφορούν στο ιντερνέτ (sic) είναι όντως βγαλμένα από τη ζωή. πχ οι κλασσικές φωτογραφίες από γραπτά και τεστ μαθητών/φοιτητών όπως το παρακάτω:


πριν κάμποσο καιρό όταν διόρθωνα κάτι εργασίες διάβασα τη γαμάτη προειδοποίηση στην αρχική σελίδα:


δε ξέρω ακριβώς γιατί αλλά πολύ με άρεσε. μάλλον μου φάνηκε χαριτωμένο -- με την καλή εννοια [ala λαζόπουλος].

και το ερώτημα που με παιδεύει είναι το εξής. τη φωτογραφία την πήρα με το κινητό μου, όχι για να βγάλω έκτακτο ανακοινωθέν, αλλά γιατί μου άρεσε και ήθελα να το κρατήσω σαν εικόνα. τελικά την κυκλοφόρησα όμως (εδώ). μαλακία; αν πχ κυκλοφορούσε τρελλά (sic) και τύχαινε να τη δει ο φοιτητής δε θα ήταν λίγο αισχρό; από την άλλη, μήπως θα γούσταρε κι όλας;

και εδώ η συνέχεια..

ένα μέτρο για το μετρό, μια μετροσκόπηση σε άλλες πρωτεύουσες, και ένα αυτοσχέδιο θεατρικό (mini)

ένα μέτρο για το μετρό, το μίνι-ιστορικό:
- ανακοινώνεται ότι το αθηναικό μετρό αρχίζει να λειτουργεί δοκιμαστικά και μετά τα μεσάνυχτα παρασκευές και σάββατο από 1η φεβρουαρίου και για δύο μήνες.
- το νεό ωράριο δεν εφαρμόζεται εξαιτίας αντιδράσεων των εργαζομένων οι οποίοι πραγματοποιούν στάση εργασίας.
- τελικά το μέτρο για το μετρό θα αρχίσει να εφαρμόζεται από σήμερα δοκιμαστικά.

φαντάζομαι δίκιο έχουν οι εργαζόμενοι που διαμαρτυρήθηκαν. δε ξέρω δυστυχώς τις λεπτομέριες του μέτρου και πώς θα καλυφθεί ο επικείμενος φόρτος εργασίας. από την άλλη καλώς χαρήκαμε και όσοι επιβάτες χαρήκαμε με την επέκταση του ωραρίου. το θέμα τώρα είναι ότι το μέτρο-μετρό θα λειτουργήσει δοκιμαστικά και ελπίζω τα πρώτα δείγματα από αυτούς τους δύο μήνες να τα επεξεργαστεί σωστά το υπουργείο μεταφορών.

από την εποχή των ολυμπιακών το 2004 που είχε γίνει μια ανάλογη επέκταση του ωραρίου λέγαμε άντε να δούμε μήπως κάποια στιγμή λειτουργεί μόνιμα το μετρό και μετά τα μεσάνυχτα. ευκαιρία λοιπόν τώρα να χρησιμοποιήσουμε το μετρό και να αποδείξουμε ότι η μόνιμη επέκταση του ωραρίου θα χαροποιούσε ένα σημαντικό ποσοστό των αθηναίων.

όπως και να έχει είπα να ρίξω μια ματιά στο ωράριο του μετρό σε άλλες πρωτεύουσες-μητροπόλεις της ευρώπης (και δυο bonus στην άλλη μεριά του ατλαντικού). είναι λοιπόν πρωτοποριακό, παράλογο, ή αυτονόητο να θέλουμε να λειτουργεί το μετρό και μετά τα μεσάνυχτα;

η μετροσκόπησις (εξίσου μίνι):

- berlin u-bahn (γερμανία)
οι περισσότερες γραμμές λειτουργούν και όλη τη νύχτα αλλά με πιο αραιά δρομολόγια. εδώ το επίσημο site της bvg και εδώ τα 24ωρα δρομολόγια όλων των μεταφορικών μέσων στο βερολίνο.

- paris metro (γαλλία)
το μετρό λειτουργεί περίπου 05:00-01:00am κάθημερινά και μια ώρα παραπάνω παρασκευές και σάββατα. εδώ το επίσημο site της ratp και εδώ το σχετικό άρθρο στη wikipedia.

- london underground (αγγλία)
οι γραμμές λειτουργούν περίπου 04:30-01:30am. εδώ τα δρομολόγια για όλες τις γραμμές από το επίσημο site και εδώ το σχετικό άρθρο στη wikipedia.

- roma metro (ιταλία)
το μετρό λειτουργεί καθημερινά 5:30am-23:30pm και 5:30-01:30am παρασκευές και σάββατα. οι πληροφορίες από το urbanrail, καθότι δε βρήκα τίποτα στα αγγλικά στο επίσημο site.

- madrid metro (ισπανία)
το μετρό λειτουργεί 06:00-01:30am όλη τη βδομάδα. οι πληροφορίες και πάλι από το urbanrail, καθότι δε βρήκα τίποτα στα αγγλικά στο επίσημο site.

- new york city subway (ηπα)
το μετρό λειτουργεί όλες 24ώρες όλες τις μέρες του χρόνου, εδώ το σχετικό άρθρο στη wikipedia.

- toronto subway (καναδάς)
το μετρό λειτουργεί περίπου 6:00-1:30am εκτός από την κυριακή που ξεκινά στις 9am. εδώ το επίσημο site που έχει τις πληροφορίες για το τελευταίο τρένο για κάθε σταθμό.

στις πραπάνω πόλεις λοιπόν που κοίταξα για τη μίνι-μετροσκόπηση, το μετρό λειτουργεί μέχρι τη 01.30am ή και παραπάνω τις παρασκευές και τα σάββατα. για την ακρίβεια με μόνη εξαίρεση τη ρώμη το μετρό λειτουργεί καθημερινά μέχρι τη 01:00am ή και παραπάνω.

σε άλλες πρωτεύουσες μπορεί βέβαια το μετρό να μη δουλεύει καθόλου μετά τα μεσάνυχτα, αν και θα υπέθετα ότι την παρασκευή και το σάββατο το μετρό λειτουργεί πιο αργά από ό,τι τις καθημερινές. να πούμε επίσης ότι το μετρό αποτελεί μόνο ένα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πως σε πολλές από τις παραπάνω πόλεις όταν δε δουλεύει το μετρό, υπάρχουν (πιο αραιά) δρομολόγια με λεωφορία που καλύπτουν μέρος των διαδρομών.

όπως και να έχει, νομίζω ότι η παραπάνων μίνι-μετροσκόπηση είναι ένα καλό δείγμα για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

και κλείνουμε τη σημερινή εκπομπή μας με ένα ενδιαφέρον ιμπροβαιζέισιον-flash mob από τους φίλτατους improv everywhere.

ένα αυτοσχέδιο θεατρικό (μίνι-μάξι):

σε έναν κεντρικό σταθμό τρένου στην αμερική ένα μεγάλο μέρος των επιβατών που κινούνται στο εσωτερικό του σταθμού ξαφνικά μένει ακίνητο σαν να σταμάτησε ο χρόνος.



*η φωτογραφία στην αρχή του post via [contra]

και εδώ η συνέχεια..

crash test: online τηλεοπτικές ειδήσεις στα ελληνικά κανάλια

τον τελευταίο καιρό βλέπω συχνά το 10-λεπτο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του skai τα μεσάνυχτα το οποίο μπορεί κανείς να δει όποτε θέλει από το skai.gr πατώντας στο "νέα - τελευταία ενημέρωση".

με αφορμή αυτό και μόνο, το online 10-λεπτο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων (το τονίζω γιατί σαν concept με εκφράζει απόλυτα: και online, και 10-λεπτο, και τηλεοπτικό), άρχισα να βλέπω και νέα από το site του skai και να διαβάζω και άρθρα συχνά-πυκνά.

από τα πολύ ευχάριστα features του site είναι ότι όταν κάποιο άρθρο αναφέρεται σε κάτι για το οποίο υπάρχει και σχετικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ, μπορεί κανείς να δει το συγκεκριμένο κομμάτι του δελτίου που υπάρχει το ρεπορτάζ πατώντας στη χαρωπή τηλεορασίτσα που συνοδεύει το κείμενο:  

το site έχει και ένα ωραιότατο online αρχείο με όλα τα ρεπορτάζ ανά κατηγορία (κόσμος, πολιτική, σπορ, κτλ) αλλά και όλα τα επεισόδια από διάφορες ενημερωτικές (και μη) εκπομπές όπως πχ οι νέοι φάκελοι και η ελληνοφρένεια. τέλος, μπορεί κανείς να δει και το live πρόγραμμα πατώντας στο "live τηλεόραση" από την κεντρική σελίδα.

όσο να το κάνουμε με ψιλοξάφνιασε η οργάνωση αυτή και είπα να ρίξω μια ματιά να δω αν και άλλοι σταθμοί έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. με μια πρόχειρη ματιά (και όπως φανταζόμουν) τα υπόλοιπα κανάλια (με μία μικρή εξαίρεση) δεν έχουν τίποτα σχετικό στα site τους. συγκεκριμένα η πρόχειρη αναζήτησή μου έδειξε τα εξής:

skai
online εκπομπές: κεντρικό δελτίο ειδήσεων, τελευταία ενημέρωση, πρόγνωση καιρού, ρεπορτάζ και εκπομπές ανά κατηγορία, κτλ όπως είπαμε και παραπάνω.
live stream: [εδώ] (το οποίο δε δουλεύει όμως συνέχεια)

mega
online εκπομπές: [mega γεγονότα]
live stream: όχι

ant1, alpha, star, alter
online εκπομπές: καμία
live stream: όχι

και τώρα τα βραβεία της εκπομπής μας.

- το oscar καγκουριάς πάει στον ant1 που έχει google ads στο site του.
- το oscar ζήτω-οι-online-ειδήσεις-σε-10-λεπτά πάει στον skai για προφανείς λόγους.
- το oscar σκουντούφλης πάει πάλι στον skai που έχει ακόμα πρώτη μούρη τη live αναμετάδοση του αγώνα ρεάλ-παναθηναϊκού ("η μάχη της ευρωλίγκας") ενώ και ο αγών έχει παιχτεί και ρεπορτάζ-άρθρα έχουν ανεβεί στο site (ε, μη νομίσετε ότι όλα δουλεύουν και στην εντέλεια).
- το oscar χαχανούλης πάει επίσης στον skai για το παιχνιδιάρικο όνομα που έχει το folder με τα γραφικά του site (Grafikoulia) στο οποίο βρίσκεται και η τηλεορασίτσα που χρησιμοποίησα παραπάνω.

και εδώ η συνέχεια..

design police! (επιτελους)

όπως λέει και το site: bring bad design to justice.

μερικά από τα αγαπημένα μου:
περισσότερα στο [design-police].

και εδώ η συνέχεια..

και ξαφνικά, πολιτικοί και δημοσιογράφοι παίζουν "πέφτει η νύχτα στο παλέρμο"

[προσοχή! για το post που ακολουθεί είναι προαπαιτούμενη η γνώση του παιχνιδιού μαφία. αν δεν το ξέρετε εσείς χάνετε, τρέξτε διαβάστε γιατί πλέον έχει αρχίσει να παίζεται και στην τηλεόραση.]

μερικοί από τους παίκτες μας:

θέμος
μάκης
ανδριανός
νικολουτσόπουλος
τσέκου
τρέμη
καμπουράκης
χίος
κουκοδήμος
ρουσσόπόυλος
σδοε
ευπ
δικηγόρος α
δικηγόρος βου
εφοπλιστής α
εφοπλιστής βου
τυχαίος έλληνας πολίτης

ποιός λέει αλήθεια και ποιός ψέμματα; με πόσα μι γράφεται το ψέμ(μ)α; (έχω αρχίσει να ξεχνάω, θα'ναι της ηλικίας). ποιοί είναι στην ίδια ομάδα; ποιοί είναι αθώοι και ποιοί μαφιόζοι; αν υπάρχει άγγελος να μιλήσει τώρα γιατί δε βγάζουμε άκρη.

εμείς όταν παίζουμε (σε κάποιο σπίτι χαλαρά, όχι στη βουλή και στις εφημερίδες) συνήθως ψηφίζω όποιον συμπεριφέρεται περίεργα και δεν είναι άνετος. όταν δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον τότε ψηφίζω είτε κάποιον που δε μιλά καθόλου είτε κάποιον που επιμένει έντονα σε σενάρια δικά του τα οποία όμως μου φαίνονται τραβηγμένα. αυτά όμως ψιλοδουλεύουν όταν οι παίχτες δεν είναι πολύ έμπειροι. στην προκειμένη περίπτωση δε, από ό,τι φαίνεται η υποκριτική έχει γίνει δεύτερη φύση και άντε να καταλάβεις ποιός λέει αλήθεια και ποιός όχι.

πάντως εμείς παίζουμε καμιά φορά και με δυο μαφίες που η κάθε μια προσπαθεί να εξολοθρεύσει την άλλη και όλες μαζί τους αθώους πολίτες. αν το παιχνίδι ήταν τέτοιο και εδώ (μην είναι δυο, μην είναι τρεις, μην είναι πεντακόσιες οι μαφίες στην προκειμένη περίπτωση) τότε θα ήμουν σίγουρος ότι ο μάκης και ο θέμος είναι σε αντίπαλες μαφίες ενώ ο καμπουράκης είναι άγγελος που έκανε μαλακία και προσπαθεί να σωθεί πριν τον φάνε οι μαφιόζοι τη νύχτα.

πάντως ο τυχαίος έλληνας πολίτης δεν είναι αθώος. θωμά είσαι σπίτι; γιατί σε παίρνω και μιλάει. όταν ο τυχαίος έλληνας πολίτης είτε αδιαφορεί είτε επενδύει στη διαφθορά για να τσιμπήσει και αυτός κάτι, καλά να τα λουστεί τώρα. α, μπαρεμπιμπντόντως, πέρασε και ο καινούριος εκλογικός νόμος. άντε βρε, και η επόμενη κυβέρνηση με 40% "πλειοψηφία" (40% από το 75% που ψηφίζει, μην ξεχνιόμαστε. κάτι σε 30% των ελλήνων πολιτών σα να λέμε).

γίνεται που γίνεται χαμός, λέει και ο καθένας ό,τι θέλει (εντωμεταξύ όσο γράφω παρατηρώ ότι το δέρμα στα χέρια μου έχει μετατραπεί σε φύλλο σπανακόπιτας. μαμημένο κρύο -- καταραμένο αροξόλ), έχω και δουλειά, ε χάνεται λίγο η μπάλα. πάλι καλά που είναι και το μίντιαμπλόγκ που κάνει περιλήψεις που και που και κάνω catch-up (update: [περίληψη1], [περίληψη2]).

πάντως οραματίζομαι ήδη νέα βερσιόν της μαφίας. ένας από τη μαφία θα είναι ο κομιστής τον οποίο θα γνωρίζει ένας από τους αθώους πολίτες, κάτι σαν το ζεύγος exposed μαφιόζός - άγγελος. ή μήπως όσοι γνωρίζουν για το dvd να είναι μια άλλη μαφία; ή μήπως..

και εδώ η συνέχεια..

και πού να σφίξουν οι κρόνοι

ένας νέος έτος, ένα φλας (μεγάλο), ένα κόκκινο εσώρουχο (κολλητό), μια φράση και δυο κουπλέ καραόκε στην αρβανιτάκη (και μια ματσούκα που έφαγε τη σκόνη μου -- όχι παίζουμε), μισή βαλίτσα που έμεινε πίσω (μαζί με τα περιεχόμενα), ένα γουστόζικο καφέ που παραδόθηκε στις ορέξεις των καρναβαλιστών-νιούγίαριστών, ένα καθυστερημένο ενοίκιο (retarded), μια μεταλλού dj (και φωτογράφος), ένα ζευγάρι κοκκάλινα γυαλιά (μαύρα), ένα παρολίγο προξενιό (είναι τρελός ο κόσμος), δύο kinder έκπληξη (δώρο), 28 πορτοκάλια με γεύση πορτοκάλι (τουλάχιστον), μια emo γοργόνα (παύλα παραίσθηση), ένας μήνας από το τελευταίο post (ακριβώς).

let the games begin.

pic by [ducca] via [deviant art]

και εδώ η συνέχεια..