συν/πλην

πτήσεις τέλος για το 2005! τα συν/πλην του τελευταίου 24-ώρου.

- το μωρό που καθόταν στη διπλανή θέση στην υπερατλατική πτήση και μέχρι να μας την κάνει τη χάρη ο μορφέας και να το αρπάξει στα δίχτυα του, είδαμε και πάθαμε.
+ η gwen stefani στο videoclip του 'cool', με καστανό μαλλί, χωρίς make-up.
- η καθυστέρηση της υπερατλαντικής πτήσης λόγω χιονιού (ευλογημένος τόπος το τοτορόντο), η αναμενόμενη μετά χαμένη ανταπόκριση στη φρανκφούρτη και οι 5 έξτρα ώρες αναμονή στο αροδρόμιο.
+ οι πεταλουδίτσες που περιμέναν στο gate 23 για να πάνε στο stavanger (στη νορβηγία είναι αυτό).
- αυτός που πήρε το μπουφάν μου από το ντουλαπάκι και το πέταξε σε κάποια θέση (ζήτω η ελληνική νοοτροπία) και ψάχναμε με τους αεροσυνοδούς να το βρούμε.
+ o τζού. που βρέθηκε να πετά με την ίδια πτήση από γερμανία και τα λέγαμε σε όλη τη διαδρομή.

άντε με έπιασε αροδρομιο-πάρλα τώρα και πάω να αναβαθμίσω και μια περασμένη καλοκαιρινή αροδρομιο-ιστορία από draft σε post. αν δεν κάνω λάθος θα εμφανιστεί στο μόνιτορ ως σημερινή αλλά τι να κάνουμε.

-απντέιτ- ιδού η μικρή-μεγάλη αροδρομιο-ιστορία τρόμου.

και εδώ η συνέχεια..

όχιιιι φτού, πάλι τον έχασα τον πορτοκάλογλου

φτου. σμπαρακουάκ. θα φάω το καπέλο μου.
για μια βδομάδα έχασα τις εμφανίσεις του πάλι.
τεσπα.

και εδώ η συνέχεια..

south park φακίρης by ζουζ

ο υποφαινόμενος μέσα από τα μάτια της σπάνιας καλλιτέχνιδας ζουζ:

τα σχόλια του καλλιτέχνη:

"to montelo einai emfanws kourasmeno ap to 3enixti (maurous kiklous 3exasa na balw) ka8ws exei na paradwsei ena paper ki o idrwtas trexei ka8ws einai agxwmeno allaaaa einai kai etoimo na paei sto party pou akolou8ei"



και μια δεύτερη (χωρίς άγχος) απεικόνιση.

και εδώ η συνέχεια..

κωλοκαίρι* μάθημα πρώτο: windchill

έχει ένα απίστευτο ήλιο σήμερα και μου έφτιαξε τη νυσταγμένη μου διάθεση. ο ήλιος είναι πάντα καλός.. εκτός αν χρειάζεται να βγεις από το σπίτι. ναιναι. και αυτό γιατί όταν το χειμώνα έχει ήλιο, σημαίνει ότι έχει και πιτσόκρυο:

if ήλιος then πιτσόκρυο

απλά τα πράγματα. όταν έχει ήλιο, δεν έχει σύννεφα. όταν δεν έχει σύννεφα, δεν υπάρχει αυτό το προστατευτικό στρώμα που βοηθάει την κατάσταση και ως άλλο φαινόμενο θερμοκηπίου κρατά τη θερμοκρασία σε επίπεδα πιστευτά. όταν καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται λοιπόν ο αρκτικός άνεμος έχει άμεση επαφή με το χώρο που ζούμε και αναπνέουμε και απλά δεν υπάρχει σωτηρία.

τι σημαίνουν όλα αυτά όμως; σημαίνει ότι το -12 του τορόντου σε σχέση με το +11 της αθήνας είναι απλά ενδεικτικό. το αληθινό κρύο που νιώθεις αν βγεις να περπατήσεις έξω στη λιακάδα είναι τσουχτερότερο γιατί φυσάει κιόλα και το κρύο που νιώθεις πάνω σου είναι παραπάνω. το windchill ποσοτικοποιεί αυτό ακριβώς το φαινόμενο και δίνει το πραγματικό πιτσόκρυο σε βαθμούς κελσίου, ήτοι τους βαθμούς που θα έπρεπε να κάνει χωρίς να φυσάει ώστε να νιώθεις το ίδιο κρύο πάνω σου τώρα που φυσάει. περισσότερα στο επίσημο καναδικό weatheroffice. όπως λοιπόν βλέπουμε στα δεξιά μας, στη σύγκριση για το κρύο που κάνει στην αθήνα και στο τορόντο σήμερα τα νουμεράκια που πρέπει να συγκρίνουμε είναι -20 και +11.

(*) κωλο-καίρι (το) ουσ. 1. η εποχή εκείνη που χαρακτηρίζεται από την πρώτη εμφάνιση πιτσόκρυου (βλέπε λέξη) και διαρκεί μέχρι να λιώσουν και τα τελευταία suburbian χιονάκια. κατά το wikipedia, στον ευλογημένο τόπο του τορόντο, η περίοδος αυτή ταυτίζεται συνήθως με το ευρωπαϊκό φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη και αρχή καλοκαιριού. "γιαγιά! ξύπνα! ήρθε το κωλοκαίρι!" 2. (μτφ.) η χαρά των ρακούν. βλέπε επίσης 'κωλο-καιριάζει'.
κωλο-καιριάζει ρ. απρόσωπο. η έλευση του κωλοκαιριού. "πω, πω, κωλοκαίριασε πάλι.."

ιδού και ο επίσημος ύμνος του κωλοκαιριού (tm)

και εδώ η συνέχεια..

η μέρα που ξεκίνησε, η μέρα που αρχινάει

το τριαντασέλιδο απόσταγμα σοφίας έχει ήδη παραδοθεί στην επιτροπή και επίκειται εξέτασις σε 10 μέρες.
τα γραπτά είναι πλέον διορθωμένα στο γραφείο μου και περιμένουν παράδοση στους δράστες σε λίγες ώρες.
η ώρα είναι πρωινή-πρωινή.
it's dark and we are wearing sun glasses.
hit it.

κυρύσσω επίσημα τριήμερο εορτασμό, τρελό που-κου-σου, χαρούλες και άλλα πολλά >:]

και εδώ η συνέχεια..

"έλα απόψε για μπύρα" -- το νέο γαμάτο ρινγκτόουν

εξαιρετικά αφιερωμένο στον φυστικάνθρωπο που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. α, και σε ρινγκτοουνομορφή για άμεση χρήση.

και εδώ η συνέχεια..

kiss kiss! bang bang!

τι σχέση μπορεί να έχει ένας συγγραφέας κατασκοπικών μυθιστορημάτων με μια ντουζίνα φόνους; τι σχέση μπορεί να έχει ένας διαρρήκτης με το hollywood; και πάνω από όλα τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ταινία; ετοιμαστείτε για μια ξέφρενη περιοδεία-παρωδία σε όλα τα αστυνομικά άρλεκιν σε μια ταινία που η υπερβολή χρησιμοποιείται όσο υπερβολικά χρειάζεται.

κορυφαίος ο downey στο κλασσικό μοντέλο αντι-ήρωα/γκαφατζή αλλά φυσικά ταυτόχρονα και τζειμς-μποντ/κασκαντέρ για την κορύφωση της ταινίας. χιούμορ έξω από τα συνηθισμένα χολυγουντιανά στάνταρ και επιτέλους μερικοί έξυπνοι διάλογοι που βγάζουν γέλιο χωρίς τα χιλιοφορεμένα κλισέ. μέτα-χλευασμός της ταινίας μέσα στο σενάριο που αποκλίνει επίτηδες και ενδιαφέρουσα έκπληξη ο val kilmer ως macho γκει αστυνομικός.

βασισμένο στο "bodies are where you find them" του brett halliday.
keywords: frantic, fun, φάμπιουλους
τέλος, το official site, μερικές σάπιες ντομάτες και η synopsis από το official site.

Harry Lockhart (ROBERT DOWNEY JR.) is basically a decent guy. Sure, he's a petty thief who skates through life on a shaky cocktail of dog-eared charm and cockeyed optimism, but he wants to do the right thing. He just doesn't know how, exactly.

Harry's perpetual bad luck takes a turn for the better when he and his partner are doing some after-hours Christmas "shopping" at a New York City toy store and the security alarm breaks up the party. (Yeah, it sounds like trouble, but keep reading.) In making his frantic getaway from the cops, Harry inadvertently stumbles into an audition for a Hollywood detective movie, and faster than you can say Jack Robinson, the producer flies him to Los Angeles for a screen test.

Thrust into the cutthroat world of L.A.'s pros, cons, losers and wannabes, Harry is teamed with tough-guy private eye Perry van Shrike (VAL KILMER), AKA "Gay Perry," to prepare him for his screen test. Gay Perry is ruthless, relentlessly tough and - you guessed it - gay. He also has little patience for Harry, who tries out his acting skills by passing himself off as a detective.

It seems like nothing short of destiny when the thief trying to be an actor impersonating a detective crosses paths with Harmony Faith Lane (MICHELLE MONAGHAN), an aspiring actress who needs his help.

Inspired by her hero Jonny Gossamer, a fictitious hard-boiled private eye featured in a series of pulp detective novels, Harmony moved to Hollywood to pursue her dreams...but a few years and a lot of rejections later, she's facing the harsh reality that her best days may be behind her.

When the mysterious suicide of Harmony's sister intersects with a seemingly unrelated case that Harry and Gay Perry are investigating, they suddenly find themselves embroiled in a real-life murder mystery.

Bodies surface and re-surface...long-buried family secrets erupt in present-day mayhem...and what began as a free trip to L.A. may result in Harry's one-way ticket to the city morgue.

If he's going to stay alive and become the hero that Harmony needs him to be, Harry will have to convince a reluctant Gay Perry to help him solve the case.

He'll need to channel Jonny Gossamer's tough-as-nails swagger. And a little dose of luck - or is it fate? - wouldn't hurt, either.

και εδώ η συνέχεια..

και ξαφνικά.. λος άντζελες! -απντέιτ-

αυτά λοιπόν, μετά από 3 μέρες στην πόλη των αγγέλων να πω ότι δε τρελλάθηκα κι όλας. βέβαια δεν είδα και πάρα πολλά, αλλά τα βασικά -δε μπορώ να πω- τα κάλυψα: πήγα στο μπέβερλυ να ρίξω μια ματιά αν είναι ακόμα εκεί κάπου η κέλλυ, αλλά τιποτα. προσπάθησα να φτάσω όσο πιο κοντά στο ταμπελίνο γίνεται και τα κατάφερα σε ένα βαθμό. πήγα σε παραλία να δω τους σέρφερς, τον μιτς μπιουκάναν και τα άλλα παιδιά, αλλά και τις κοριτσοπομπές να κάνουν ρόλερμπλέιντζ στην παραλιακή. έφαγα καραμελωμένο μήλο και παγωμένη μπανάνα. περπάτησα το δρόμο με τα αστέρια και τέλοσπάντων έκανα διάφορα. αλλά από όσα έκανα, αυτό που μετράει είναι που βρέθηκα με μερικούς ανθρώπους που δε χρείαζεται να πούμε πολλά για να τα πούμε όλα. αυτά. και το επόμενο θενξγκίβινγκ (το των ηπα) στο μάτσου πίτσου (αααα όλα κι όλα, ό,τι και να γίνει, εκεί εγώ θα πάω)

και εδώ η συνέχεια..

και ξαφνικά.. λος άντζελες!

για να δούμε τι λέει και το ελ έι :)
δε μπορώ να πω, οι 30 βαθμοί διαφορά θερμοκρασίας είναι μια καλή αρχή ;)

και εδώ η συνέχεια..

επικοινωνιακομακαρονάδα

ο παρακάτω chat-ιακός διάλογος δεν είναι απλά αληθινός, είναι αυθόρμητος. χωρίς προετοιμασία και χωρίς αλεξίπτωτο.

fakirhs> f?
archbishop> s!
fakirhs> p?
archbishop> the annex
fakirhs> p?
archbishop> jj?
fakirhs> w?
archbishop> 9:30ish?
fakirhs> d
archbishop> 9ish
fakirhs> s
fakirhs> tl
archbishop> cu

και εδώ η συνέχεια..

christmas is coming. από τώρα;

καλά, πλέον είναι μόλις ένας μήνας σχεδόν πριν από τα χριστούγεννα και μια παρέλαση κρίνεται φυσικά επίκαιρη. το ταρανδάκι στο μαγαζί, βέβαια, έχει από την πρώτη νοεμβρίου που χαίρεται. όπως και να έχει, σήμερα ο σάντα κλάους έκανε τη βόλτα του μαζί με τον μίκη, τη χιονάτη και άλλα παιδιά σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους του νταουντάουν, και όλα τα πιτσιρίκια γουστάρανε κάργα. α ναι, και γω.

αρχικά προβληματιστήκαμε με το γ. γιατί δε μπορούσαμε να πάμε στο απέναντι ινδικό για πρωινό μπουφέ (καλά, πρωινό για μένα), καθότι μας χώριζε μια παρέλαση που -όπως και να το κάνεις- είχε προτεραιότητα. στη συνέχεια όμως μίλησε το πνεύμα των χριστουγέννων και με το ανάλογο κόκκινο σκουφί πορευτήκαμε προς άλλο μπουφέ στην αποδώ μεριά του δρόμου. μάλιστα, από τη τζαμαρία είδαμε και το σάντα να περνά και αν είδα καλά μας έκλεισε και το μάτι. άντε πάω τώρα να του γράψω γράμμα. (α! να και κάτι που μου ήρθε συνειρμικά)

και εδώ η συνέχεια..

είδα το χριστό .. επιστήμονα

miracolo miracolo! (βρε λες;)

και εδώ η συνέχεια..

καίει άάάρρρρρρ!

έφυγε. ciao, chau, μπάι μπάι. το έστειλα το άτιμο. τώρα it's on its own. εγώ ότι είχα να του πω του είπα. ας την πέσω για κανα-δυο-τρεις μέρες τώρα. τα λέμε από βδομάδα.

και εδώ η συνέχεια..

έλεος! κλείνουν τον best λόγω χυδαιότητας του ψαριανού..

ιδού σχετικό αρθάκι στην ελευθεροτυπία και ιδού μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στο no guts no glory.

τι δηλαδη σήμερα δεν θα έχει εκπομπή; και ποιός θα παραληρεί να μου κάνει παρέα όσο δουλεύω σε αυτό το ρημάδι το paper;

και εδώ η συνέχεια..

gridlock ή αλλιώς online σπαζοκεφαλιά

μπορείς να βγάλεις το μπλεζωπό tile από τον πανικό στον οποίο είναι μπλεγμένο; ναι; όχι; όπως και να έχει, παρασκευή απόγευμα είναι νωρίς για μπύρα και το παιχνίδισμα με tiles είναι μάλλον είναι πιο εύκολο από το να αποδείξεις ότι το evaluation method σου έχει την επιθυμητή πολυπλοκότητα στο first order case. ή μήπως όχι;

και εδώ η συνέχεια..

capture the flag, κίτρινα ποδήλατα, φιλμάκια-σορτσάκια και ένα μυστικό

που-σου-κου γεμάτο συγκινήσεις!

παρασκευή: ένα γιγαντιαίο παιχνίδι capture the flag (τσάκω τη σημαία, ένα πράγμα).

πεντακόσια άτομα, ένα campus, δύο ομάδες, δύο σημαίες, ένας στόχος. να πάρεις τη σημαία από το αντίπαλο στρατόπεδο και να τη φέρεις στο δικό σου χωρίς να σε πιάσουν. ένα άγγιγμα αρκεί για να αναχαιτιστείς οπότε και πρέπει να τρέξεις πίσω στο στρατόπεδό σου. ένας συνδυασμός κυνηγητού, κρυφτού και σκυταλοδρομίας με κινητά σε μια έκταση 15 λεπτά περπάτημα επί 15 λεπτά περπάτημα. όλα τα μέσα μεταφοράς επιτρεπτά αλλά η σημαία πρέπει να μεταφερθεί με τα πόδια. ε, τι άλλο να πω. γι'αυτά ζούμε :D
το παιχνίδι αρχίζει με τον λαό να χωρίζεται σε δύο ομάδες, τους κίτρινους και τους κόκκινους, με τα αντίστοιχα αναγνωριστικά περιβραχιόνια. ταυτόχρονα, ξεκινά μια χαοτική ανταλλαγή κινητών τηλεφώνων, ώστε να είναι δυνατή η πληροφόρηση μεταξύ των συμπαικτών, κυρίως σχετικά με το που εντοπίστηκε η αντίπαλη σημαία. σημαντικό ρόλο στην επικοινωνιακή αλυσίδα έχουν οι "ποδηλατάδες" οι οποίοι σε ρόλο ανιχνευτή μπορούσαν να σαρώσουν μεγαλες εκτάσεις πολύ πιο γρήγορα από τους πεζούς. απ'όλα είχε ο μπαξές. μέχρι και κυάλια φέραν κάποιοι, φακούς και δε συμμαζεύεται.

το πιο αστείο σκηνικό ήταν όταν αφησαμε την αμυντική μας θέση και ακολουθώντας τις τελευταίες πληροφορίες για τη θέση της σημαίας περάσαμε στο αντίπαλο στρατόπεδο με στόχο να φτάσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη μάχη για τη σημαία. εκεί που είχαμε αξιοποιήσει άριστα τις campus-ιακές γνώσεις μου ώστε να πλησιάσουμε την κεντρική βιβλιοθήκη από τον πιο σκοτεινό και λιγότερο πιθανό να φυλάγεται δρόμο, σε κάποια φάση πλακώνει μια ομάδα από αντίπαλα ποδήλατα και άρχισε να μας εξουδετερώνει αβέρτα. για να γλιτώσουμε την αναγκαστική επιστροφή στην περιοχή μας, χωθήκαμε με μια κοπελιά σε ένα μικρό στενάκι που έβγαζε στην πίσω πόρτα ενός σπιτιού.

το σκηνικό σαν από ταινία: εμείς χωμένοι μέσα στις σκιές και από το στενάκι, σαν μικρό παράθυρο, να βλεπουμε τα ποδήλατα με τα κίτρινα αναγνωριστικά να κάνουν βόλτες ψάχνοντάς μας. αρχίσαμε να κοιτάμε αν τυχόν μπορούσαμε να βγούμε κάπως από την άλλη μεριά, αλλά τίποτα. τελικά αρχιζουμε να μιλάμε προσπαθώντας να καταστρώσουμε κάποιο σχέδιο φυγής. και σε εκείνο το σημείο βγαίνει ένα χέρι από τις σκιές δίπλα μας και μας κάνει νόημα να σταματήσουμε να μιλάμε "σσσσσ!". μιλάμε το χέρι του θεού, κανονικά :-Ο με δυσκολία παρατηρούμε ότι όλη αυτή την ώρα και σε απόσταση αναπνοής κυριολεκτικά, ήταν ένας τύπος ξαπλωμένος ala πεζοναύτης πίσω από ένα κάδο σκουπιδιών, στη σκιά του, και παρακολουθούσε τόσο τις εξελίξεις έξω από το στενό όσο και μέσα. τελικά ωσάν σωστός πεζοναύτης το πήρε πάνω του και μας έβγαλε έξω σώους.

και το αποκορύφωμα; τελικά το παιχνίδι το σταμάτησε η αστυνομία. αγχώθηκαν που είδαν κόσμο να έρχεται και να τρέχει απεδώ και αποκεί και δεν είναι σωστά πράγματα αυτά και άλλα τέτοια ξενέρωτα. πάντως όπως και να έχει, για όσο χρόνο και να συνεχιζόταν ακόμα, νικητή δε θα είχε, γιατί είχαν ταμπουρωθεί οι αμυντικοί γύρω από την περιοχή της σημαίας και μόνο στρατιωτικό πλάνο δράσης θα μπορούσε να έχει απειλήσει σοβαρά τη σημαία. πολύ τρέξιμο πάντως. είχα χρόνια να παίξω κυνηγητό :) και τώρα που το σκέφτομαι.. μήπως ήρθε η ώρα να κανονίσω και εγώ κανένα κρυφτό-κυνηγητό γιγαντιαίων διαστάσεων; ο κόσμος εδώ φαίνεται πολύ δεκτικός :D

σάββατο: φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους φοιτητών, student shorts 2005. πολύ ενδιαφέρον, αν και τελικά είχε και σχετικά μεγάλες παραγωγές με σχετικά υψηλό budget και επαγγελματική αισθητική. και θα μου πεις, κακό είναι αυτό; όχι, αλλά σε τέτοια φεστιβάλ παώ γιατί μου αρέσει να βλέπω πως με απλά πράγματα και τεχνικές μπορείς να κάνεις φιλμάκια που έχουν κάτι να πουν. ιδού και το φοιτητικής αισθητικής [trailer]!

και εδώ η συνέχεια..

you can feel my lips undress your eyes.. undress your eyes..

οι franz ferdinand με τα καλικατζαρικά μυτερά παπούτσια τους δώσαν μία από τις πιο ζωντανές συναυλίες ever. η τετράδα είχε φοβερή σκηνική παρουσία, έδινε τρελλό ρυθμό, χωρίς ανάσα και το στάδιο θα μπορούσε να γίνει ένα τεράστιο μουσικό πάρτυ.

οι τρείς εκτός από τον drummer, χοροπηδούσαν, ανεβοκατεβαίναν πάνω στα ηχεία και τα δίναν όλα. από τις καλύτερες στιγμές η φάση όπου μαζί με τον drummer ανέβηκαν και δύο βοηθητικοί μουσικοί και οι τρεις τους παίζαν ταυτόχρονα ρυθμούς στα drums.
[40'.avi] [this fire.avi]

you are the latest contender
you are the one to remember
you are the villain who sends her
light or dark, fantastic passion
i know that you will surrender
i know that you will surrender
i want this fantastic passion
we'll have fantastic passion

you can feel my lips undress your eyes
undress your eyes, undress your eyes
words of love and words so leisured
words of poisoned darts of pleasure
died... and so you died

you are the latest adventure
you're an emotion avenger
you are the devil that sells her
light or dark, fantastic passion

i know that you will surrender
i know that you will surrender
i want this fantastic passion
we'll have fantastic passion

you can feel my lips undress your eyes
undress your eyes, undress your eyes
skin can feel my lips they tingle - tense anticipation
this one is an easy one, feel the word and melt upon it
words of love and words so leisured
words of poisoned darts of pleasure
died and so you died

ich hei?e superphantastisch!
ich trinke schampus mit lachsfisch!
ich hei?e su-per-phan-tas-tisch!

[fin.avi]

και εδώ η συνέχεια..

η βιργινία σουλτουκίδου, η τυφλή φυγή και το καράτε (* ή αλλιώς, πώς γυρίστηκε η πρώτη ταινία με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή)

"karate: τυφλή φυγή" ή αν θέλετε "karate: blind escape". η πρώτη ταινία που γυρίστηκε με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή (ναι φωτογραφική μηχανή). και όχι από τις καινούριες που τραβάνε βίντεα με τις ώρες, αλλά μια cannon a200 με 15 δευτερόλεπτα διάρκεια σε κάθε clip.

πληρωμένοι δολοφόνοι, fbi, σαμουράι, αστεράκια νίντζα, σατανικά σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία, hackers, ανθρωποκυνηγητό στη νέα υόρκη, λεσβιακή λογοτεχνία, μια χαμένη οικογένεια, ένα μουστάκι, ανατροπές και ζεν αποφθέγματα σε μία ταινία-παρωδία όπου οι ατάκες ala χολιγουντιανή ταινία δράσης δίνουν και παίρνουν. περισσότερα σε αυτό το αρθράκι της ελευθεροτυπίας και φυσικά στο επίσημο site της cave studioz. α ναι, και η βιργινία. εκτός από το trailer μη χάσετε την απίστευτη διαφήμιση-παρωδία βιβλίου στο κανάλι falter.

καθότι το bandwidth για το μήνα το έχουν φάει τα παιδιά στον provider που είναι και μπορεί να μην παίζουν τα clipάκια, ιδού και ένα ανεπίσημο mirror για τα clipάκια [theatrical] [falter]. και όποιος θέλει την ταινία, ας μου στείλει mail να το κανονίσουμε μέσω dc++ ή torrent.

και εδώ η συνέχεια..

the blower's daughter

and so it is
just like you said it would be
life goes easy on me
most of the time
and so it is
the shorter story
no love no glory
no hero in her skies
i can't take my eyes off of you
and so it is
just like you said it should be
we'll both forget the breeze
most of the time
and so it is
the colder water
the blower's daughter
the pupil in denial
i can't take my eyes off of you
did I say that I loathe you?
did I say that I want to
leave it all behind?
i can't take my mind off of you
my mind
'til I find somebody new

damien rice, the blower's daughter [clip]

και εδώ η συνέχεια..

κόλαση..

καναδικό θενξγκίβινγκ σήμερα (thanks giving) και μιας και έχω έφεση στα γλυκά είπα να φτιάξω ένα σοκολατογλυκό για να συνοδεύσει το παραδοσιακό γεύμα ημέρας.


θα σας έδινα κανένα κομματάκι, αλλά δεν έμεινε τίποτα.

και εδώ η συνέχεια..

-"θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι"

-"ε, θα τη φας εδώ!"

ανεπανάληπτη ατάκα από "θου βου, ταινίες γέλιου", η οποία ακολουθείται φυσικά από το γαμάτο τουρτοπόλεμο. πάντα ήθελα να κάνω μια τέτοια φάση και να σουτάρω τούρτα στη μούρη, από ευνοϊκή θέση που θα έλεγε και ο σκουντής. εώς και που ήθελα να συνομωτήσω μια φορά έτσι ώστε ένα από τα πάρτυ μας να έχει πολλές τούρτες και κάποια στιγμή με ένα-δύο ακόμη κασκαντερζ να αρχίσουμε τον (απρόσμενο) τουρτοπόλεμο >:)

τελικά το σκηνικό έγινε πραγματικότητα χτες σε ένα πάρτυ γενεθλίων που δε μύριζε γκολ.. σχετικά υποτονικό, χωρίς πολλά-πολλά και με πολύ συμβατικά κέφια. εγώ αν και γινόταν σπίτι μου (ο συγκάτοικος βου είχε γενέθλια), ήρθα σχετικά αργοπορημένος γιατί είχαμε αγώνα 10-11 το βράδυ (άκουσον άκουσον). ετοιμάζουμε λοιπόν την τούρτα με τα κεράκια, πέφτει η μουσική, πέφτουν τα φώτα και σερβίρω την τούρτα στον εορτάζοντα, ο οποίος σβήνει τα κεράκια με χαρακτηριστική άνεση. και εκεί που είμαστε στο πώς να κόψουμε την τούρτα, θυμάμαι την ατάκα.

- "ρε συ, θυμάσαι εκείνη την ελληνική ταινία με το βέγγο και τον τουρτοπόλεμο;"
με πιάνει αμέσως τι εννοώ ο συγκάτοικος (χωρίς να συλλαμβάνει ταυτόχρονα και τα επίπεδα αδρεναλίνης μου που ανεβαίναν επικίνδυνα) και λέει με άγνοια κινδύνου
- "ναι, ναι, εε, θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι"
- "θα τη φας εδώ" και πάρτην στη μούρη του.

μετά από μερικά δευτερόλεπτα έκπληξης, συνέρχεται, σκουπίζει με τα δάχτυλα ala υαλοκαθαριστήρες τα γυαλιά του, πιάνει ένα γενναίο κομμάτι της τούρτας που εφυγε και έσκασε στον καναπέ και μου το τρίβει στη μούρη. προς στιγμήν σκέφτηκα να πετάξω το δίσκο και όση τούρτα έμεινε προς άγνωστη κατεύθυνση, αλλά συγκρατήθηκα (κακώς -- κάκιστα) γιατί θυμήθηκα ότι είχε τύχει και ήρθε και κόσμος που δε μας ήξερε και δε θα εκτιμούσε να φάει τούρτα φρούτου στη μούρη (όχι ότι οι υπόλοιποι θα το εκτιμούσαν, αλλά τουλάχιστον αυτοί που μας ξέρουν, ξέρουν ότι μπορούν να τα περιμένουν όλα). με το που το σκέφτομαι γυρνάω και βλέπω το σόου που επικρατούσε έξω και γύρω από τον τουρτο-καναπέ, και στο βάθος τρία άτομα να φεύγουν τρέχοντας (μαντέψτε ποιοι). τα επόμενα λεπτά κυλήσαν με δυο υποψήφιους διδάκτορες να προσπαθούν να αποτουρτοποιηθούν κυρίως τρώγοντας μεγάλο μέρος της έκρηξης.

το μόνο που με στεναχωρεί είναι που ακριβώς επειδή δεν ήταν προσχεδιασμένο, δεν υπήρξε η απαραίτητη ετοιμότητα ώστε να απαθανατιστεί το γεγονός. κάποιες φωτογραφίες βγήκαν πάντως από freelancer paparazzi, τις οποίες και αναμένω σύντομα στο mailbox μου. ποιός είναι ο επόμενος που έχει γενέθλια;

και εδώ η συνέχεια..

ΣΚΡΑΜΠΛ, γιατί έτσι μας αρέσει!

ταταρατατατατατα ταταρατατατατα.. it iz with great pleasure that i present to you..


απαραίτητα υλικά:
ένα επιτραπέζιο παιχνίδι scrabble στα αγγλικά.

οδηγίες χρήσης:
το παιχνίδι παίζεται κανονικά, με τη μόνη διαφορά ότι οι επιτρεπτές λέξεις είναι στα ελληνικά με μια ευρύτερη έννοια του όρου greeklish. εκτός από τη χρήση του λατινικού αλφαβήτου όπως στα greeklish, π.χ. η χρήση του G ως Γ, τα γράμματα του παιχνιδιού μπορούν να τοποθετηθούν με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να μοιάζουν με ελληνικά γράμματα. π.χ. το M μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως Σ (πλαγιαστά) και ως ω (ανάποδα), κτλ. όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν χωρίς να τηρείται κανένας απολύτως κανόνας ορθογραφίας. όλοι οι υπόλοιποι κανόνες του scrabble τηρούνται κανονικά.

παραλλαγές: χρήση ρώσσικου ή κινέζικου scrabble (για πιο σουρεάλ καταστάσεις)

ιδού και ένα στιγμιότυπο από το πρώτο (ιστορικό) παιχνίδι που έλαβε χώρα στο cobalt [στίγμα]. με λίγη προσπάθεια μπορεί κανείς να διακρίνει τις λέξεις "λαδώνω" (κάτω, με το V ως Λ ανάποδα και το Z ως Ν πλαγιαστά), "λημέρια", "κέρινους" (στο κέντρο και με πολλή φαντασία), αλλά και "εξηγώ" (πάνω, με τα Χ και J ως δύο Ξ, κάτι που επιτρέπεται σε αναλογία με τα δύο Σ που έχουν μερικές λέξεις).

και εδώ η συνέχεια..

ψαριανός σουρπράιζ

είχα καιρό να ακούσω best και σήμερα που ξενυχτούσα πάνω από το πισί έβαλα λιγουλάκι. με έκπληξη ακούω τον ψαριανό να λέει διάφορα για τον χτεσινό αγώνα τσ.λ.! και τώρα θα μου πεις προς τι η έκπληξη :) μα φυσικά επειδή η ώρα στην ελλάδα ήταν μόλις 9.30, πολύ πριν τις 12 που έχει εκπομπή. αν και ρίχνω γερά ξενύχτια πάνω από το πισι, συνήθως το λήγω πριν πάει 5 και οριακά χάνω τα παραληρήματα του ψαριανού (5+7=12, απλό και lethal), τα οποία όταν έχει ποδόσφαιρο είναι πραγματικά απόλαυση >:)

κοιτάω λοιπόν και βλέπω ότι ο ψαριανός έχει κανονικά εκπομπή στις 12. οπότε ήτο εμβόλιμος μόνο για σήμερα ή παίζει τίποτις άλλο; μήπως έχω τόσο πολύ καιρό να βάλω best (shame on me); ας την πέσω τώρα και βλέπουμε αύριο..

και εδώ η συνέχεια..

"τι τους έκανε ρε ο τιραμόλα!"

απίστευτο τρίποντο, απίστευτη νίκη, χαμός! τρελά πανηγύρια και ένταση ανάλογη της περσινής χρονιάς. ο πρας κολλημένος να πανηγυρίζει και να φωνάζει:

"ρε τι λούκουμος ήταν αυτός! τι έκανε στα γαλλάκια ρε ο τιραμόλα!" [contra][tobale.wmv]

και εδώ η συνέχεια..

przymusinski καρναβάλιντ

βγαλμένο από τη ζωή. α, ρε αχτινίδιο, έγραψες πάλι!

---------------cut here--------------
fakirhs> pare an8rwpo
fakirhs> pryzymusinski
fakirhs> dhladh eleos
fakirhs> phgaine allaje to onoma soy agori moy kai meta ela na kaneis research
fakirhs> de 8a mas ferneis esy ponokefalo prin kan arxisoyme na diabazoyme to paper
fakirhs> telika tone lene przymusinski
axtinidio> vgainei apo to "prhzei" kai "mus"
axtinidio> dhl sou prhzei tous mus (tou eggefalou)
fakirhs> egw pisteyw oti mikro tone legane moysitsa
axtinidio> kai epeidh einai rwsos evale kai to nski gia ksekarfwma
fakirhs > kai toy ekatse to musinski
axtinidio> aaaaaaaaaa
axtinidio> nai nai valid point ki auto
fakirhs > twra to prz pws toy bghke den jerw
fakirhs > valid les e?
axtinidio> karavalid
axtinidio> gia na mh sou pw karnavalid
fakirhs > karampampam
fakirhs > karnavalid !!!
fakirhs > gamATO!
------------------------------------

και εδώ η συνέχεια..

και τουρτιτσα..!

ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σας δηλώνω ότι είναι έτοιμη και η τουρτίτσα που σας ετοίμαζα :)
(όχι για να μη λέτε ότι σας προσκάλεσα στο βλογ και μετά σας άφησα νηστικούς.)

άντε, να με χαίρεστε βρε! ~:D

και εδώ η συνέχεια..

surprise στο surprise party γενεθλίων μου

ναιναιναι (μια λέξη και χωρίς ανάσα , μη λέμε τα ίδια πάλι) σήμερα είναι τα γενέθλια μου! καθότι όχι πολύ in the mood, έλεγα να μην κάνω τίποτις και να κανονίσω κανένα τζέρτζελο για το σαββατοκυρίακο, αλλά το ακτινίδιο (όχι το φρούτο, μια φίλη μου που βεβαίως-βεβαίως είναι άλλο φρούτο) μου πρότεινε να μου κάνουμε ένα surprise party. συγκεκριμένα στο σπίτι μου στις 10.

έτσι λοιπόν, αν σας φέρει ο δρόμος σας προς τορόντο ντάουν-τάουν ή προς το μπλογ τούτο, ρίξτε ένα μύνημα γιατί προβλέπεται να γίνει χαμός. δώρα, ποτά, τούρτες, μαφία, μόνο έκπληξη δε θα έχει. ή μήπως θα έχει; έχω 3-4 ώρες να σκαρφιστώ ένα surprise για το surprise πάρτυ γενεθλίων μου. καμιά ιδέα;

και εδώ η συνέχεια..

stellastarr*

έτσι για να πάει καλά η εβδομάδα (η επόμενη). οι stellastarr* σε ένα παρακμιακό tavern και εγώ σε απόσταση αναπνοής >:]

από την πρώτη φορά που άκουσα το ομώνυμο cd κάποια στιγμή πέρσυ, κόλλησα με το ύφος του lead singer αλλά και τα γυναικεία φωνητικά που παίζουν στα περισσότερα κομμάτια. παρόλαυτα δεν έψαξα ποτέ να δω πως λένε τα μέλη της μπάντας, από πού κρατάει η σκούφια τους, ούτε μια φωτογραφία να δω τις φάτσες τους. βρέθηκα λοιπόν αργοπορημένος και έχοντας χάσει και τη support μπάντα, να μπαίνω στο h.t. και να τους βλέπω μερικά μέτρα μακριά.

εντυπώσεις; η κοπέλα στο μπάσο είναι απίστευτη. η γνώριμη φωνή αποκτούσε μορφή και κίνηση και.. και ας σταματήσω εδώ. ο lead singer πάρα πολύ καλός με ξεσπάσματα και με την ανάλογη παράνοια στο βλέμμα του. κόλλημα. παλμός και ένταση και αν ήταν και ο κόσμος από κάτω λίγο πιο ζωντανός θα ήταν άψογα. μας παίξαν και μερικά τραγουδάκια από το νέο τους cdάκι που κυκλοφορεί (εδώ πέρα) την τρίτη.

take your time, take a breathe, disregard the rest
the falling chains, the falling lies, make pretend your mine
it took a while for me to know i am not alone
it took a while for me to know i'm not alone

well i want to wake from my disease
and the cure is lying next to me

and i'm trying so hard, yes i'm trying to be
what your dreaming of, what your dreaming of
stay (stay), stay awake (stay awake), stay alive
it's the only breathe you'll take (take)
when ya go (when ya go, aah), when ya go go go

well i want to wake from my disease
and the cure is lying next to me
and i'm trying so hard, yes i'm trying to be
what your dreaming of, what your dreaming of
and i'm trying so hard, yes i'm trying to be
what your dreaming of
what your dreaming of
what your dreaming of..

και εδώ η συνέχεια..

45 και μία

ενάμισης μήνας σχεδόν μακριά από τον blog-πλανήτη και οι εξελίξεις τρέχουν! κι άλλα πρόσωπα, κι άλλες συναντήσεις, κι άλλες ιστορίες. σκέψεις και εικόνες, αφορμές για επικοινωνία και νοητικά μπλογιακά ταξίδια.

45+1 μέρες λοιπόν. όπως πάντα εντατικές. με πολλά ταξίδια και συναντήσεις και λίγες σκαστές διακοπές (πραγματικά φέτος έκανα τις λιγότερες διακοπές ever και όχι, όχι δε θα γκρινιάξω. σωστά; σωστά). πολλά μισοσκισμένα χαρτάκια με πατηκωμένες ιστοριούλες και συναισθήματα, επίσης. καιρός να βρω ενα τρόπο να αντικαταστήσω το πληκτρολόγιο και τις γραμματοσειρές με ανακατεμένα γραμματάκια. αυτή δεν είναι η ουσία άλλωστε; να ζωγραφίζεις με λέξεις.

αντε καλή μου επιστροφή και όποιος περάσει από εδώ κερνάω τζιτζιμπίρα.

και εδώ η συνέχεια..

πάει το έχασα το μυαλό μου

τρίτη. ξυπνάω οριακά ώστε να προλάβω το τελευταίο meeting του καλοκαιριού (ή μάλλον, το τελευταίο πριν το καλοκαίρι, μιας και τώρα ξεκινά ουσιαστικά). με γρήγορες κινήσεις τακτοποιώ διάφορες πρωινές εκκρεμμότητες και κινώ προς το πανεπιστήμιο με το συνηθισμένο βήμα για προπονημένους.

το meeting πάει καλά, αλλά κρατά μισή ώρα παραπάνω, που σημαίνει ότι έχω ήδη αργήσει για το επόμενο. το τμήμα κάνει έξωση στα ρομποτάκια μας από το χλιδάτο λαμπ στο οποίο κατοικούσαν και είχαμε κανονίσει να τα μεταφέρουμε στη νέα αποθηκευτική κατοικία τους. τη θέση τους θα πάρουν γραφεία για νέους φοιτητές, το οποίο είναι μια καλύτερη σαφώς αξιοποίηση του χώρου, αλλά παρόλαυτά μια αίσθηση προδοσίας με κατακλύζει καθότι οι απόπειρες μας να αποκτήσουν μια κάποια εξυπνάδα δεν έχουν αποδόσει και πολλούς καρπούς.

τελειώνουμε την έξωση και πιάνουμε μια κουβέντα του στυλ "ai, universe and everything". περνά η ώρα και λέω
-"άντε να πάω σιγά-σιγά γιατί πετάω κι όλας αύριο και έχω πολλά να ετοιμάσω".
-"α, ναι" μου λέει ο j. "και εγώ αύριο πετάω".
μπα, σκέφτομαι απο μέσα μου, περίεργο.
-"αν θυμάμαι καλά εσύ πέταγες μια μέρα μετά από εμένα" του λέω. "για κάτσε, εγώ πετάω τετάρτη, φτάνω αθήνα πέμπτη, κάθομαι μια μέρα και την επόμενη πετάω για εδινβούργο".
-"και πότε φτάνεις εδινβούργο δηλαδή;"
-"παρασκευή.."
χμ. δε βγαίνουν οι μέρες, κάτι δεν πάει καθόλου μα καθόλου καλά.
-"25 δεν έχουμε σήμερα;"
-"...όχι. 26."
πράγματι, ο j. Πετούσε μια μέρα μετά από εμένα. δηλαδή εγώ πετούσα μια μέρα πριν από αυτόν. αυτός πετούσε αύριο. εγώ σήμερα.

κοιτάω το ρολόι. 3.05pm. η πτήση είναι στις 5.30pm. θα έπρεπε να είμαι ήδη στο αεροδρόμιο. δεν είναι αναζωογονητικές αυτές οι μικρές εκπλήξεις της ζωής; 3.06pm είμαι ήδη έξω στους δρόμους και μπαίνω στο πρώτο ταξί που περνά, σε φάση ala ταινία και σκηνικό "follow that car".
3.15pm. έξω από το σπίτι. λέω του ταξιτζή ό,τι και να συμβέι, να είναι έξω από το σπίτι σε μισή ώρα ακριβώς. μπαίνω τρέχοντας στο δωμάτιό μου και προσπαθώ να οργανώσω ένα πλάνο δράσης. code red. στο γραφείο μου μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνω πριν φύγω (γιατί μην απατάσθε, είμαι και πολύ οργανωτικός ο άτιμος):

- να πληρώσω το λογαριασμό του τηλεφώνου
- το λογαριασμό της σύνδεσης
- την πιστωτική μου
- να ακυρώσω την καλωδιακή που έβαλα μόνο για να δούμε κανένα ματσάκι για προκριματικά μουντιάλ τον περασμένο μήνα
- να κάνω μια αίτηση για κατι γραφειοκρατικά που πρέπει να τακτοποιήσω
- ...

πολλά και διάφορα και στο τέλος τι άλλο; να φτιάξω τη βαλίτσα μου για αύριο (σήμερα). από όλες τις επιιθμίες της λίστας επιλέγω να πραγματοποιήσω μόνο την τελευταία. (εντυπωσιακό: η τελευταία επιθυμία της λίστας ήταν και η τελευταία της -- για όσους είναι αρκετά αλλού ώστε να εκτιμήσουν το λογοπαίγνιο).

ξεθάβω τη βαλίτσα-θηρίο, τη βαλίτσα-αεροπλανοαποσκευή και βάζω την ακουστική μου στη θήκη της. δεν υπάρχει χρόνος για πολλά πολλά, η βαλίτσα-θηρίο στη μέση του δωματίου ορθάνοικτη και εγώ σουτάρω ελεύθερες βολές από τη γραμμή της ντουλάπας. παπόυτσια, βιβλία, ρούχα, άπλυτα, όλα μαζί. ό,τι πέσει μέσα πάει ταξίδι, ότι πέσει έξω μένει να φυλάει το σπίτι. επιδρομή στο μπάνιο για ξυριστικοειδή, mp3όφωνο και το laptop στην αεροπλανοαποσκευή και τελική επισκόπηση μήπως λείπει κάτι τραγικά απαραίτητο.

3.43pm φορτώνω τα πράγματα στο ταξί. "that was fast" μου λέει. "your turn" του λέω ωσάν άλλος πράκτορας-φυγάς που έχει στην κατοχή του απόρρητα μικροφίλμ τα οποία οποιαδήποτε κυβέρνηση θα σκότωνε για να αποκτήσει. υπό νορμάλ κίνηση θα θέλαμε λίγο παραπάνω από μισή ώρα, αλλά σήμερα έπρεπε να βρέχει (ναι, και τον ιούλιο βρέχει και μάλιστα να σημειωθεί ότι ένας κεραυνός έπεσε πανω σε ένα σταθμό ρεύματος και τα έκανε των βολτ εκεί μέσα και ως αποτέλεσμα παίζει και ένα μικρό black-out σε κάτι φανάρια στο κέντρο). σε αυτό το σημείο η πίστη μου (αυτή ως άθεος) κλονίζεται και αρχίζω να επικαλώ όλες τις παγανιστικές θεότητες με τις οποίες έχω συναναστραφεί στα διάφορα role playing games που έχω ζήσει, ώστε να μπορέσω να είμαι στο check-in μια ώρα πριν από την πτήση.

στη διαδρομή θυμάμαι ότι το απόγευμα είχα κλείσει και ένα ραντεβού για να δω ένα σπίτι. μιλάω λοιπόν στο κινητό για να ειδοποιήσω κόσμο για την κατάστασή μου και για να συμμαζέψει κανείς τα ασυμμάζευτα. ο ταξιτζής εντωμεταξύ, περίεργη φάση. με πάει από έναν εντελώς alternative για τα γούστα μου δρόμο για να κόψει δρόμο, αλλά παρόλη την κρισιμότητα της κατάστασης οδηγεί εντελώς κουλ και πάντα αυστηρά εντός των ορίων ταχύτητας, τα οποία εκείνη τη στιγμή μου φαίνονταν πιο εκνευριστικά φλώρικα από ποτέ.

4.22pm φτάνουμε. άψογος ο τύπος.τον χιλιο-ευχαριστώ, τον χρυσώνω (να σημειωθεί ότι αυτός δε μου ζήτησε τίποτα έξτρα) και τρέχω σαν την παλαβή προς το check-in. ένας αναστεναγμός ανακούφισης μου ξεφέυγει, καθώς τα πράγματα φαινόντουσαν να είναι υπό έλεγχο. 4.25pm είμαι στο check in.
-"γειά σας", μα μου, "άργησα, αλλά πρόλαβα, έτσι δεν είναι;"
-"όχι, η πτήση κλείνει μια ώρα πριν και δε μπορείτε να μπείτε."
-"μα δεν είναι μια ώρα πριν ακόμα!"
-"καλά, για δώστε μου το εισητήριο να ρίξω μια ματιά." ταυτόχρονα θυμάμαι με τρόμο ότι επειδή χρησιμοποιούσα την ανοιχτή επιστροφή ενός εισιτηρίου που ξεκινούσε από αθήνα, έπρεπε να πάω πρώτα στο ticketing της αεροπορικής να μου σιάξουν το εισητήριο. μια σταγόνα ιδρώτα κύλησε αργά και βασανιστικά στο δεξί μου μάγουλο.
-"μπα, όχι αποκλείεται", (nein nein!), "επίσης έχει πάει μια ώρα πριν την πτήση και θα την κλείσουμε τώρα που σημαίνει ότι οι βαλίτσες σου δεν μπορούν να πάνε με αυτή την πτήση."
-"μα έστω, να πάω εγώ και ας τις στείλω τις βαλίτσες με άλλη πτήση.." καίγομαι κυρά μου, κοινώς..
-"είστε σοβαρός; αυτό είναι σοβαρότατο θέμα security!" (nein nein!) "οι βαλίτσες ταξιδεύουν πάντα με τον επιβάτη!". άμα σε βαρέσω θα σου πω εγώ! >:#

η γερμανίδα κακιασμένη θειά με κοίταγε με ένα χαιρέκακκο ύφος του στυλ, "πάρτα παλιο-έλληνα που έρχεσαι τελευταία στιγμή και θες να μπεις και στην πτήση! να έρχεσαι στην ώρα σου άλλη φορά και να μου φέρεις γραπτό εκατό φορές το 'δε θα ξαναπάω ποτέ στο αεροδρόμιο λιγότερο από 3 ώρες πριν την πτήση μου'. να πάς στο ticketing να σου βγάλουν άλλο εισητήριο για άλλη πτήση." (tschuss)

κόλαση. κόλαση λέμε. έχανα την ανταπόκριση. αν έφευγα πχ την επόμενη μέρα έχανα το μαλακο-γραφειοκρατικό ραντεβού που είχα στην αθήνα που ήταν και ο κύριος λόγος που έμενα αθήνα για μια μέρα πριν πετάξω για εδινβούργο. αν τα πράγματα πήγαιναν πολύ χάλια ίσως κινδύνευε και η αναχώρηση για εδινβούργο. από εκεί που ένιωθα ότι πέρασα πίστα στο ραλλάκι πριν τελειώσει ο χρόνος, τώρα ένιωθα ότι έφτασα στην πηγή αλλά δεν είχε νερό πια. με όση όρεξη για τρέξιμο μου έχει μείνει πάω στο ticketing. δεν τους λέω τίποτα, απλά αφήνω το εισητήριο στο γκισέ. ούτε καν ότι είχα κράτηση δεν τους είπα.
-"α! μου λέει η τύπισσα πίσω από το γκισέ. από ότι φαίνεται έχει μια ελεύθερη θέση η πτήση που φέυγει τώρα, γιατί δεν πας σε αυτή;"
-"μα, έχω κράτηση γι αυτή, αλλά πήγα στο check in και δε με βάζουν."
-"δε σε βάζουν; ποιός δε σε βάζει; sabine, πάρε τον νεαρό στο check in, κανόνισε να μπούν οι βαλίτσες και συνόδεψέ τον στο αεροπλάνο και γρήγορα γιατί δεν έχουμε πολύ χρόνο."

αυτό ήταν. κόλαση-πάράδεισος-κόλαση και ξανα-μανά παράδεισος πάλι. δεν ξέρω αν υπάρχει θεός (ωπ, να που μαλακώσαμε λίγο σε αυτό το θέμα), αλλά αν υπάρχει νομίζω ότι κάτι θέλει να μου πει.

και εδώ η συνέχεια..

από πότε blog + counter = love for ever?

από καιρό το σκεφτόμουν ότι το extreme tracking που είχα βάλει στο blog μου δεν ταίριαζε με το χώρο. μπροστά στο χαρακτήρα χαλαρότητος του στυλ "φιλαράκι πιάσε μια τζιτζιμπύρα ακόμα" το counter θύμιζε λίγο επαγγελματικός χώρος, κάτι σαν παράταιρο κιτς τραπεζάκι με μάρμαρο ala αθηναικό μετρό, σε καφενείο. και ότι και να λέμε, δεν κολλάει και με τον πίνακα με το φακίρη. έτσι λοιπόν πήρε δρόμο. τέρμα το tracking. και ο ηθικός αυτουργός είναι η pro-futura που αναρωτιέται από πότε τα hits πάνε με το κιλό και πόσο κάνουν στις εκπτώσεις.

όπως σχολίασα και στο εν λόγω post, εμένα πάντως μου άρεσε να βλέπω άσχετα στατιστικά όπως για παράδειγμα από ποιά μέρη του κόσμου έτυχε να δει κάποιος το blog σου και με τι queries σε μηχανές αναζήτησης βγήκε κάπου στα αποτελέσματα (π.χ. lespritdelescalier, littleshotsofhappiness). έτσι, ως επικήδειο του extreme tracking, βάζω και γω μια εικονίτσα από τα στατιστικά αυτά.

και εδώ η συνέχεια..

ένα τέλος απ'όλα χωρίς κρεμμύδι

ένα σχολιάκι που επεκτάθηκε σε ολόκληρη ιστορία στο blog του λεμόνι τελικά πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει και εδώ και έτσι το αντιγράφω στη σωστή του χρονολογική σειρά.

----cut here------
ω λεμόνι-λοβντόκτορ, μια ιστορία τέλους για τη συλλογή σου. παραθέτω όλο το ιστορικό εν τάχει, όχι γιατί είναι πρωτότυπο, αλλά γιατί μου έκατσε τώρα να το γράψω. (ζητώ συγνώμη για το τεράστιο comment - θα το έβαζα στο blog μου αλλά νιώθω ότι ανήκει εδώ.)

επεισόδιο πρώτο: τυχαία γνωριμία σε εξωτερικό χώρο, μπλα μπλα, ραντεβουδάκι πάραυτα, ρομαντική βόλτα στη λίμνη (προέκυψε τυχαία), φιλάκια, αγκαλίτσες και καλή ατμόσφαιρα. ανέλπιστη εξέλιξη από κάτι που διαφαινόταν να είναι μια σχετικά συμβατική βραδυά.

επεισόδιο δεύτερο: τρίτη φορά που βρεθήκαμε και ενώ όλα οδεύουν προς μια όμορφη ερωτική βραδυά, χτυπά καμπανάκι:
"κοίτα, θέλω να ξέρω τις προθέσεις σου. μου αρέσεις πολύ και αυτό με φοβίζει. εδώ και πολύ καιρό έχω κάνει σχέσεις μόνο με τύπους που δε με ενδιαφέρουν γιατί είναι πιο ασφαλές για μένα. θέλω να μου πεις τα πάντα για όλες τις προηγούμενες σου σχέσεις, εδώ και τώρα. περιμένω."

διακρίνω (με το αλάνθαστο ένστικτό μου - ολέ) μια ειλικρίνεια σε όσα λέει και με συγκινεί, παρόλη τη γκεσταπικού χαρακτήρα ανάκριση. όπως πάντα (δυστυχώς) λέω ακριβώς ό,τι σκέφτομαι, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση δείχνει να την ηρεμεί.

επόμενα επεισόδια: αν και η απαξιωτική φάση που περνάω τον τελευταίο καιρό με κάνει να αντιμετωπίζω και τις γυναίκες χωρίς ενθουσιασμό και ενέργεια, η κατάσταση τελικά προχωρά άνετα, με quality time, sleepovers εκατέρωθεν κτλ και μοιάζει να μπαίνει αβίαστα σε μία φάση κοινού προγραμματισμού, σε ένα κύκλο..(τατάν τατάν) σχέσης.

τελευταίο επεισόδιο:
(περίπου ενάμιση μήνα μετά) σε κάποια συναυλία συμβαίνει το εξής: προσπαθώντας να πηδήξουμε κάτι φραγματάκια και να πάμε μπροστά στη σκηνή (στην αποδώ μεριά του ατλαντικού παίζουν μπλόκα και στις συναυλίες καθότι τα εισητήρια μπροστά στη σκηνή τα πληρώνεις αρκετά παραπάνω), τελικά καταφέρνουν να περάσουν απαρατήρητοι μόνο η εν λόγω κοπελιά και ο ψ, ένας τύπος από την παρέα της κοπέλας. οι λοιποί μένουμε πίσω από τα καγκελάκια και αρκούμαστε με τη θέση που έχουμε. μετά τη συναυλία ακολουθεί ο εξής διάλογος: (οι παρενθέσεις είναι σχόλια δικά μου)

- τσαντίστηκες που έφυγα με τον ψ.
- όχι, αυτά συμβαίνουν, απλά θα προτιμούσα να είμασταν μαζί.
- δε μπορεί, τσαντίστηκες. εγώ θα είχα τσαντιστεί.
- ναι, εγώ πάλι δεν τσαντίστηκα. δεν πέρασα όμως τόσο καλά όσο θα ήθελα. έτσι απλά.
- όχι, αποκλείεται. ο μόνος τρόπος να καταλάβω το πως σκέφτεσαι είναι να σκεφτώ τι θα σκεφτόμουν εγώ στη θέση σου και εγώ θα τσαντιζόμουν. (μάιστα. αυτό που λέω εγώ δηλαδή δε μετράει; τεσπα)

μετά από 15 λεπτά, με πολύ κόπο καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν έχω τσαντιστεί (το οποίο ήταν αλήθεια, ενδεικτικό της απάθειας που με διακρίνει τελευταίως). είχα βέβαια αρχίσει να εκνευρίζομαι με το όλο σκηνικό που μου φαίνεται εντελώς κουλό, καθώς ήταν αλλόκοτα επιθετικό. η κουβέντα συνεχίζει ως εξής:

- θέλω πάντα να κάνω ό,τι γουστάρω και να μη σκέφτομαι κανέναν. (βρε αμαν, διάνα έπεσα πάλι. πού τις πετυχαίνω ο άτιμος. καλά τόση ευαισθησία πού την έκρυβες τόσο καιρό κοπελα μου;)
- καλά, δε νομίζω ότι σε περιόρισα και σε τίποτα. πάντως, αυτό που λες δεν είναι συμβατό με κανένα είδος ανθρώπινης σχέσης, πόσο μάλλον με τη σχέση που θα ήθελα να έχουμε.
- το ξέρω, αλλά δε θέλω ούτε να νοιάζομαι ούτε να νοιάζονται για μένα. (αι καλά. τότε εσύ γιατί θα τσαντιζόσουν στη θέση μου;). και όπως το βλέπω, ξέρω που θα καταλήξει η κουβέντα γι αυτή τη σχέση.
- (α, ναι;) πού;
- δεν ξέρω αν έχει νόημα. ίσως, να. δεν ξέρω. νιώθω περίεργα, και..

σε αυτό το σημείο θεωρώ ότι η περίοδος της, που ξεκίνησε την προηγούμενη μέρα, έχει αναταράξει συθέμελα όλο το σύστημα και αποφασίζω να επιχειρήσω αναίμακτη εκτόνωση της κρίσης, έτσι, μπας και ήτο η κακιά η ώρα και η κακιά στιγμή και η σελήνη που μπήκε στον κριό και του έβγαλε το μάτι που βρίσκονται πίσω από το βραδυνό ξενέρωμα που βίωνα.

- κοίτα ό,τι είναι να γίνει θα γίνει μόνο του. αν (λέμε αν) ήταν λίγο ατυχής η βραδυά σήμερα και αυτό είναι όλο, θα βγει μόνο του. αν πάλι θέλουμε άλλα πράγματα, ουσιαστικά και όχι τώρα πάνω στη φόρτιση της στιγμής, θα βγει άμεσα. χαλαρά και ό,τι γίνει.
- όχι. θέλω να πάρουμε μια απόφαση τώρα. δε μπορώ να μένω πίσω. (μπαρδόν;). σε λίγο καιρό π.χ. θα φύγεις για χ μέρες. δε μπορώ να μένω εγώ πίσω όσο εσύ θα λείπεις. (σημείωση, αυτή θα έφευγε για 2 βδομάδες μετά από 3-4 μέρες.)
- κάτσε γιατί μπερδεύτηκα. ποιό είναι βρε κοπέλα μου το πρόβλημά σου; πραγματικά θέλω να καταλάβω. θέλεις σχέση και φοβάσαι πως θα μείνεις πίσω; δε θέλεις σχέση γιατί δε θες είσαι καθόλου συναισθηματικά δεμένη;
- βασικά, τον θυμάσαι τον ψ; τον γουστάρω.

αναμενόμενο; αναμενόμενο. τι κάθομαι και κουράζω το μυαλό μου να καταλάβω, απορώ.
-------------------

και εδώ η συνέχεια..

enchantment

βραδάκι, επιστροφή από το lab, μπόλικες υποχρεώσεις για την επόμενη και μεθεπόμενη μέρα, παρουσιάσεις, meetings. σπίτι-κλειδί-πόρτα-ντους. προβλέπεται ξενύχτι και η κουζίνα είναι ακόμη σε κατάσταση πανικού, οπότε το πλάνο είναι γρήγορη εξόρμηση προς αναζήτηση τροφής. μικρή προτίμηση προς τον ιάπωνα γιατί και γρήγορος είναι και δε σου πέφτει και βαρύ, αν αποφύγεις τα τηγανητά. πορτοφόλι-κλειδί-μπανάνα(όχι το φρούτο)-papers. κατεβαίνω το δρομάκι μου και τη βλέπω. κολλάω και μένω εκεί να την κοιτάω. έτσι απλά. πανσέληνος. ανατέλλει. όσο πιο χαμηλά, κοντά στον ορίζοντα είναι το φεγγάρι, τόσο πιο εντυπωσιακό είναι. οι αστρονόμοι λένε ότι είναι απλά η ιδέα μας. ούτε πιο μεγάλο είναι το φεγγάρι όταν είναι πιο χαμηλά, ουτε πιο φωτεινό. και τι ξέρουν οι αστρονόμοι. όσο πιο χαμηλά είναι, τόσο πιο γαμάτο είναι. θυμάμαι μια φορά που έβλεπα την πανσέληνο με μια κοπέλα αγκαλιά. θυμάμαι που πήρα τηλεφωνο μια κοπέλα μέσα στη μαύρη νύχτα για να βγει και να δει το γεμάτο φεγγάρι να ανατέλλει. δρομάκι-δρόμος-φανάρι-κόκκινο-αμάξια-δρομάκι-τραπεζάκι. πανσέληνος. ένα σύννεφο προσπαθεί να μπει μπροστα.



η ακριβης ώρα της πανσέληνου είναι σε μιάμιση ώρα. εδώ είναι ακόμα σκοτεινά αλλά σε λίγο ανατέλλει ο ήλιος. στέλνω χαιρετίσματα στην αποκει μεριά του ατλαντικού με τη φιλενάδα πανσέληνο σε όλους.

και εδώ η συνέχεια..

sick experiment

παλιό strip από το piled higher and deeper που μου ήρθε στο μυαλό συνειρμικά. αλλάζουμε γραφεία και από τους old-style κενούς χώρους με άπλα αλλά και privacy, μετατρέπουν τα γραφεία μας σιγά σιγά αλλά σταθερά σε cubicles. τουλάχιστον θα μεταφερθώ σε ένα χώρο-lab με πολλά παράθυρα..

και εδώ η συνέχεια..

ντε profundis..

ξεκίνησα αυτό το blog γιατί μου αρέσει να γράφω, να περιγράφω, να λέω ιστορίες. να μιλάω για πράγματα με τον τρόπο που τα είδα εγώ, με τις λέξεις που τα είδα εγώ, με την τρέλα που τα είδα εγώ. πάντα έγραφα. όχι για να δει κανείς τι γράφω, αλλά γιατί απλά έτσι ένιωθα. όποτε και όταν και ό,τι κάτσει. κάτι που είδα, κάτι που μου κόλλησε στο μυαλό, κάτι που θέλω να βγώ να το φωνάξω να το πω, κάτι που δε θέλω να πω σε κανέναν - γιατί ό,τι και να λέμε, μερικά πράγματα κανείς άλλος δε μπορεί να τα καταλάβει παρά μόνο εσύ και η τρέλα σου. είναι λίγο όπως όταν κάθομαι και παίζω κιθάρα τις νύχτες. δεν παίζω για να με ακούσει κανένας, ούτε κάνω πρόβα για κανένα σόου. παίζω για μένα και για κανέναν άλλο.

ώπα. τα έμπλεξα ήδη λοιπόν. πάμε πάλι. ξεκίνησα αυτό το blog γιατί μου αρέσει να γράφω, να περιγράφω, να λέω ιστορίες. να μιλάω για πράγματα με τον τρόπο που τα είδα εγώ, με τις λέξεις που τα είδα εγώ, με την τρέλα που τα είδα εγώ. μέχρι εκεί. τα υπόλοιπα που κολλάνε; κάτι δεν πάει καλά, αλλά μάλλον μου πήρε λίγο να το καταλάβω. το blog δεν είναι σαν τα τσαλακωμένα χαρτιά που πετάω στην ανακύκλωση αφού τα γεμίσω με γραμμές καθόλου παράλληλες και καθόλου τακτοποιημένες. δεν είναι σαν τα φάλτσα που παίζω μόνο για μένα.

και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. με το blog μπορώ να λέω τις ιστορίες μου, που τόσο μου αρέσει να λέω. και μάλιστα μπορεί να γυρίσει και κανένας να μου απαντήσει και αυτό είναι ωραίο γιατί οι ιστορίες έχουν πιο πολύ πλάκα όταν δεν τις λες στον τοίχο ή στον καθρέφτη.

αλλά το τσαλακωμένο χαρτί δε μπορεί να το φτάσει. δε γίνεται. δε γίνεται γιατί η μαγεία στο τσαλακωμένο χαρτί είναι ότι δε θα το ισιώσει κανείς. θα μείνει τσαλακωμένο και είναι για σένα και μόνο για σένα. για τη στιγμή, για την ανάγκη να αποτυπώσεις ένα συναίσθημα, κάτι που σου κόλλησε στο μυαλό, κάτι που θέλεις να βγεις να το φωνάξεις να το πεις, κάτι που δε θέλεις να πεις σε κανέναν - γιατί ό,τι και να λέμε, μερικά πράγματα κανείς άλλος δε μπορεί να τα καταλάβει παρά μόνο εσύ και η τρέλα σου.

ωραία. μάλιστα. το ξεκαθαρίσαμε. και τώρα; και τι στο καλό είναι αυτό το κείμενο; (να και οι αυτοαναφορές και τα μετα-επίπεδα). ε λοιπόν δεν ξέρω τι είναι. σπάνια με πιάνει να μουτζουρώσω στο blog και αυτό το σημερινό είναι το πιο τσαλακωμένο και μουτζουρωμένο post στη μικρή blogζωή μου. και όμως δε φαίνεται καμιά μουτζούρα πουθενά και αυτό δε μου αρέσει. μήπως τελικά θέλω να βρει κάποιος τα τσαλακωμένα κομμάτια χαρτί που πετάω; μήπως χρειάζομαι ψυχανάλυση; μήπως να αφήσω το σχιζοφρενή εαυτό μου να ανοίξει ένα καταχωνιασμένο blog μακριά από γνωστούς και φίλους και να μουτζουρώνω εκεί; μήπως αυτό με μπερδεύει τελικά;

δεν ξέρω τι με έπιασε, ίσως να μου κάθισαν βαριά τα γεμιστα. ίσως να μου έχει πέσει βαρύ που για μία ακόμα φορά δε μπορώ να είμαι σε μία από τις δεκάδες συναυλίες που γίνονται στην ελλάδα αυτό τον καιρό από έλληνες καλλιτέχνες και συγκροτήματα που πραγματικά θέλω να δω και να γίνω ένα με τη μουσική τους. ίσως γιατί για κάποιο λόγο αυτή τη στιγμή η αρβανιτάκη ταιριάζει γαμάτα μετά τους pixies. ίσως γιατί κάποια προβλήματα υγείας δε λένε να με αφήσουν να ηρεμήσω. ίσως γιατί είναι ανάδρομος ο κρόνος και φέρνει στην επιφάνεια ψευδείς προσδοκίες. ίσως γιατί απλά δεν είναι η μέρα μου. ίσως γιατί και πάλι, ξανά, για μία ακόμα φορά, είδα τον εαυτό μου να δίνει ό,τι έχει και όχι απλά να μην παίρνει τίποτα πίσω, αλλά να του παίρνουν και την ψυχή. ίσως γιατί πρέπει να κοιμηθώ γιατί πήγε 5 το πρωί. ίσως γιατί κάπου σε κάποια χώρα τώρα μπορεί να βρέχει. ίσως γιατί είχα πει θα φύγω, κι όμως είμαι ακόμα εδώ.

end of transmission.

και εδώ η συνέχεια..

ντομάτες γεμιστές

ο αποστολ και η κατερίνα φτιάξανε γεμιστά και με φιλέψαν και μένα μια γενναία ποσότητα. πριν λίγο λοιπόν έκανα ένα καλό τεστ ντράιβ στα γεμιστόπουλα και είμαι πραγματικά συγκινημένος.

τι να λέμε δηλαδή, βλέπω οράματα κανονικα. μπροστά μου αισθησιακά πλάσματα χορεύουν ανατολίτικους χορούς με ντομάτες και πιπεριές στα χέρια, ενώ ρύζι-γέμιση πέφτει από παντού και ραίνει το χορό, ωσάν το πρώτο αγνό χιονάκι του νοέμβρη (καλά του οκτώβρη, για να είμαστε και ακριβείς).

δε μπορώ να πω τίποτα άλλο τώρα, πάω να παρακολουθήσω το σόου και να χωνέψω. επιφυλάσσομαι να επανέρθω με τους στίχους από το ομόνυμο ποίημα του αναστάση από το λοστρέ.

και εδώ η συνέχεια..

ανάδυση στην επιφάνεια και.. στη σκηνή οι pixies!

πόσο κρατάει μια ανάσα; ένα-δύο λεπτά; μια-δυο βδομάδες;

πάνω από μήνα τώρα, είμαι με μια ανάσα, σε ένα τρελό μακροβούτι κηνηγώντας το ένα deadline μετά το άλλο. (το προσωπικό μου ρεκόρ είναι βέβαια αρκετά περισσότερο από απλά ένα μήνα. αν μη τι άλλο, δεν ξέρω αν είναι ο γιαλός που είναι στραβός ή εγώ, αλλά το να δουλεύω κάτω από ασφυκτική πίεση μου έχει γίνει σχεδόν συνήθεια)

η ανάδυση στην επιφάνεια αυτή τη φορά έγινε με αφορμή την επίσκεψη του "παγκόσμιου κ." στο τορόντο (διαβάζεται "παγκόσμιος κάπα", πώς λέμε μιχάλης δέλτα, απόστολος ταυ, κτλ. και μην ακούσω "ποιός είναι ο απόστολος ταυ;").

ο παγκόσμιος κάπα είναι ένας κολλητός που συνηθίζει σε ανύποπτο χρόνο να παίρνει ένα λεωφορείο από όπου και αν βρίσκεται και να έρχεται να με βρει όπου και αν βρίσκομαι (το τελευταίο επεισόδιο της σειράς, "pagkosmios κ. does paris", κυκλοφορεί σε επιλεγμένα βίντεο κλουμπς). καθώς αυτή τη φορά το ταξίδι με λεφορείο θα έπαιρνε παραπάνω από όσο θα μπορούσε να πάρει άδεια, το ταξίδι έγινε ως είθισται, με αροπλάνο. (σημείωσις, αυτό το άτιμο το "είθισται" δεν είμαι σίγουρος πως γράφεται αλλά εμπιστεύομαι τη βοήθεια του κοινού σε αυτό:

ήθιστε -> 21 google results
ήθισται -> 124 google results
είθισται -> 6570 google results
είθιστε -> 242 google results
είθεισται -> 2 google results (καλά έλεος, σε λίγο και με ύψιλον -- είπαμε λίγο ανορθόγραφοι αλλά όχι κι έτσι!)
ύθιστε -> 2 google results (ε ναι λοιπόν. και με ύψιλον. γιατί δεν περιθωριοποιούμε ποτέ και κανέναν)
ύθισται -> 5 google results

η ανάδυση από το βυθό των ακαδημαικών και μη υποχρεώσεων διατήρησε μια έντονα υγρή υφή, καθώς πέρα από την αναμενόμενη και επιβεβλημένη ημερήσια εκδρομούλα στους καταρράχτες του νιαγάρα (πολυυυύ νερό..), συνοδεύτηκε και απο διήμερη εκδρομούλα στις λίμνες kawartha και στο βόρινό ontario ("μα τους χίλιους κάστορες του οντάριο" όπως εύστοχα μου θύμισε ο παγκόσμιος κ.)

ο παγκόσμιος κ. έχει ήδη φύγει, αλλά η αύρα του είναι ακόμα εδώ (καθώς και κάτι άλλα πραγματάκια που έχασε στην ευρύτερη περιοχή). και εγώ που καλόμαθα τη βδομάδα που πέρασε να παίρνω ανάσες πιο συχνά, χτες πήγα να δω τους θρυλικούς pixies! εκτός από τη φωτογραφιούλα στην αρχή του post, τσακώστε και ένα παράνομο βιντεάκι από το event.. εξαιρετικά αφιερωμένο στον cris και το β.σ.

i was swimmin' in the carribean
animals were hiding behind the rock
except the little fish
but they told me, he swears
tryin' to talk to me to me to me

where is my mind..
where is my mind..
where is my mind..

way out in the water
see it swimmin' ?


πι. ες. τελικά, βρε μπας και είναι ο γιαλός που είναι στραβός;

και εδώ η συνέχεια..

κόλλημα με την πρωτ(οσέλιδ)η ματιά

είμαι στο super market, στην ουρά και περιμένω να έρθει η σειρά μου. βράδυ, ψιλοκομμάτια, όπως πάντα τον τελευταίο καιρό (κάτι σε 10 χρόνια ας πούμε) και χαζεύω γύρω μου. τα μπακαλοψώνια τα κάνω πολύ συχνά βράδυ, είτε γυρνώντας αργά από το γραφείο μου, είτε μετά από βραδυνή έξοδο (ειδικά μετά από μερικά ποτάκια αποκτά άλλο ενδιαφέρον η φάση), είτε έτσι απλά βράδυ για βόλτα, γιατί το βράδυ είναι η καλύτερη ώρα να βολτάρεις μόνος ή/και με συνοδεία μπακαλοψωνίων. παρεπιμπτό, που λέει και ένας φίλος με το ανάλογο σωστά-αλλά-όχι-υπερβολικά-επιτηδευμένο ύφος, ένα από τα πράγματα που γουστάρω στην από δω μεριά του ατλαντικού είναι που μπορώ να κάνω τα ψώνια μου ακριβώς όποτε μου κάτσει -- και συνήθως μου κάθεται πολύ άσχετες ώρες.

στο προκείμενο λοιπόν. είμαι στο υπερμάρκετ της γειτονιάς και χαζεύω. και εκεί που χαζεύω θυμάμαι τον tsap που σε τέτοιες φάσεις διάβαζε τα πρωτοσέλιδα των τελειωμένων φυλλάδων σχετικά με τα μεγάλα σκάνδαλα της ημέρας, ότι π.χ. η τάδε πασίγνωστη teen χαζογκόμενα που εγινε τελικά 18 και μπορεί να τον πάρει και επίσημα, όλο αυτό τον καιρό μπορεί να μην τον έπαιρνε αλλά έπαιρνε ναρκωτικά, και άλλα τέτοια. κάνω λοιπόν την κίνηση να δω τι λέει ο πάγκος της ενημερώσης και προτού το μάτι μου εμβολίσει τις εν λόγω φυλλάδες, περνά ξόφαλτσα από μια θάλασσα από περιοδικά τύπου cosmopolitan -- ο παράδεισος της σύγχρονης γυναίκας που σέβεται τον εαυτό της. ε, να μην τα πολυλογώ (πρέπει και να δικαιολογήσω την ατάκα του τίτλου πριν νυχτώσει κι άλλο) βλέπω το εξής κεντρικό θέμα στο πρωτοσέλιδο κάποιου τυχαίου αλλά καθόλου τυχαίου περιοδικού:

remodel your butt
fast fixes for flabby, flat and fat assets

οεοε οοεε οοο εεε (σε στυλ, ρεφρέν από το "ήταν ένα μικρό καράβι"). μου πήρε λίγο να το ξεπεράσω. είμαι και ευαίσθητο αγόρι, έχω και καιρό να έρθω σε επαφή με περιοδικό τέτοιας ποιότητος (η αλήθεια είναι ότι τα έχω κόψει τελείως τα περιοδικά, όταν θέλω να διαβάσω κάτι, ξεφυλλίζω μερικά blogs, αλλά τέλος πάντων), ε δεν ξέρω πόση ώρα μείναμε να κοιταζόμαστε με το πρωτοσέλιδο. κόλλημα με την πρωτ(οσέλιδ)η ματιά. και όσο τα πράγματα μου στον κινούμενο ιμάντα είχαν ξεκολλήσει, είχαν μετακινηθεί στη θαλπωρή της ταμίας και είχαν ξανακολλήσει εκεί, εμένα στο μυαλό μου αντηχούσε το σλόγκαν "αναδιαμορφώστε/ανασχεδιάστε τον κώλο σας". μέρος του κολληματικού χρόνου αναλώθηκε και στο τι μπορεί να σημαίνει flabby και πως αυτό γίνεται visualize σε πραγματικό χώρο και χρόνο.

τελικά, την ερωτική αυτή στιγμή διαρκείας, διέκοψε η ταμίας που εντω-ανα-μεταξύ είχε "χτυπήσει" τα μπακαλοψώνια μου, τα είχε βάλει σε ανακυκλώσιμες σακουλίτσες (σε φάση ala trash-movie, που περισσεύει η πρασινάδα από τη σακούλα) και πλέον περίμενε απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα αν έχω από εκείνη την καρτούλα για να μαζεύω μίλια (αμ πώς, τόσο περπάτημα ρίχνω στο σούπερ μάρκετ, να μη μετρήσει και αυτό κάπου;). είχα, αλλά είμουν ταραγμένος από το κόλλημα με την πρωτοσέλιδη ματιά και απλα έκανα μια γκριμάτσα άρνησης και πλήρωσα με την άλλη καρτούλα που είναι ειδική στο να ξεκαθαρίζει τέτοιες καταστάσεις.

και εδώ η συνέχεια..

μουντιαλισμοί Ι -- explicit lyrics & parental advisory

χώρος: τορόντο> ελληνική συνοικία> τελειωμένο μπιλιαρδάδικο-κατακόμβη που μολατάυτα είναι εφοδιασμένο με το ακριβοθώρητο δορυφορικό κανάλι που δείχνει εξεζητημένα ματσάκια σαν και το σημερινό.

χρόνος: μα τι λέμε τώρα! την ώρα που γινόταν το τουρκία-ελλάδα στην κωσταντινούπολη. καλά, εντάξει, εδώ ήταν μεσημεράκι.

το event: όλος ο καταπιεσμένος ελληναρισμός (προσοχή, όχι ελληνισμός, ελληναρισμός) έχει στηθεί σε όλο το μήκος και το πλάτος του σκοτεινού πάλκου, έτοιμος να πανηγυρίσει την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής έναντι των κατώτερων αντιπάλων.

πέρα από τα γνωστά καφενιακά "καλά που μάθαν μπάλα οι τουρκαλάδες", "όταν εμείς δίναμε τα φώτα του πολιτισμού, αυτοί κρέμονταν ακόμα από τα δέντρα", και άλλες αηδίες, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η χροιά της ξενιτιάς που μεγιστοποιεί τα παραπάνω φαινόμενα, και το κερασάκι είναι το βρίσιμο σε μίγμα από ελληνικά και αγγλικά σε τυχαία διάταξη, σύνταξη και γραμματική.

από όλα έχει ο μπαξές: από "get a life losers" και "φακ γιου turks" (προς τους τούρκους και με τη συνοδεία της απαραίτητης μουντζας), μέχρι πιο abstract του τύπου "γκαμίσου στο διάβολο" (μαζί, ως μία έκφραση-combo). από τα πιο ενδιαφέροντα είναι η χρήση του "πούστη" ή "πούστης" ως άκλιτο από διάφορες μερίδες φιλάθλων. π.χ. "φάκεν μπιτς, πούστης, γέα" (και πάλι combo) ή από άλλους "είσαι πούστη". τέλος, δε θα μπορούσε να έλειπε και ένας κάποιος απολογισμός: "πάντως είχαμε ωραία pass". μεταξύ μας, μόνο αυτό δεν είχαμε, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

δεν ξέρω, ίσως είμαι λίγο κακός, ίσως είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά πραγματικά αυτή η ελληνάρικη διάθεση με εκνευρίζει αφάνταστα.

και εδώ η συνέχεια..

galaxy reloaded

λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ανάμεσα από σημειώσεις και σύμβολα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι μια μικρή βολτούλα δε θα έκανε κακό. ραδιόφωνο, μουσικούλα, galaxy. παρεπιπτόντως, δεν ξέρω πότε άλλαξε διεύθυνση, αλλά εδώ και κάποιον καιρό έχει αρχίσει να παίζει μουσική όχι πια ανάλογη ραδιοφωνικού βάλιουμ. αντίθετα, δροσερή mainstream με κάποια άσχετα εμβόλιμα κομμάτια. ό,τι πρέπει για να εντείνει τις σκέψεις που δειλά δειλά αναδύονται από το ντουλαπάκι με τα καλοκαιρινά.

στην ελλάδα είναι πρωί, (πολύ πρωί) αλλά η παραγωγός έχει ορεξούλες και λέει διάφορα. ωραία είναι. και τσακ πέφτει η ερώτηση της ημέρας. αν είστε λέει ερωτευμένος με κάποιον που όμως είναι μακριά π.χ. σε άλλη πόλη ή άλλη ήπειρο, τι πιστεύετε, ότι κάτι τέτοιο τονώνει τη σχέση ή την αποδυναμώνει;

βρε τι μου θύμισες κοπέλα μου βραδυάτικα (ναι, εδώ είναι βράδυ όταν στην ελλάδα είναι ξημερώματα -- το πιάσαμε το υποννοούμενο, έτσι;).

και εδώ η συνέχεια..

the killers και γαλλικές συμπτώσεις

πήγα λοιπόν σήμερα συναυλία "the killers" και ήταν πολύ καλή φάση. ήταν και σε ανοικτό στάδιο με γρασιδάκια γύρω γύρω (lawns :) όπου και την είχαμε αράξει, και μοιραία θυμήθηκα μερικές από τις πιο ωραίες στιγμές στα πρώτα rockwave festivals.

16.000 κόσμος ήταν λέει σήμερα, χαμός! ωραία φάση, ωραία διάθεση, όμορφα. είχαν και ενδιαφέρον support, "tegan and sara". πάντα είχα μια αδυναμία στα γυναικεία φωνητικά, αλλά οι τύπισσες μου φάνηκαν πολύ καλές! το γκρουπάκι είναι καναδικό και ιδού και το link για τα περαιτέρω. και για όσους δεν πειστήκαν ακόμα να πω ότι είναι και δίδυμες, έτσι για να δώσω και μια πιο παιχνιδιάρικη νότα στην παρουσίαση.

πάρε τώρα μπέρδεμα: η συναυλία αυτή, μου θύμησε μια συναυλία κρουστών που είχα πάει να δω στο γαλλικό ινστιτούτο κατά την περίοδο του μαγιάτικου οδοιπορικού. και αυτό μου θύμισε το post-άκι που ήθελα να γράψω περί γαλλικών συμπτώσεων που ουσιαστικά αποτελεί το σουρεάλ mail που έστειλα σε μια φίλη τότες και το οποίο παραθέτω. καλά, το-entanglement-το-ίδιο είναι αυτό το post :)

---------- cut here -------------------
koita na deis symptwsis. xtes hmane sto galleziko institoyto me to swthrh. oxi, den ejetazomastan, eixame paei na parakoloy8hsome mia synaylia kroystwn. ti na pei kaneis, telika ola syndeontai: esy dineis gallika, emeis eimastan sto galliko institoyto kai parakoloy8oysame kroysta, mia filh moy poy epaize sta kroysta ta eftiaje me ena gallo, enas filos toy einai sto parisi, sto parisi einai mia jaderfh moy, me thn opoia kai to swthrh eixame ftiajei tortelinia kapote panw se mia stigmh entonhs peinas, ths opoias o koresmos apotelei basiko enstikto, poy oyde mia sxesh exei me thn omwnymh tainia alla poy san tainia fantasias 8a jefantwsoyme para ma para poly syntoma -- giati etsi mas aresei.

giatre ti lete, einai sobara ta pragmata?
---------------------------------------

και εδώ η συνέχεια..

7/5-28/5: μαγιάτικο οδοιπορικό

τα ταξίδια είναι ο καλύτερος τρόπος να ξοδεύεις τα λεφτά σου, λένε. ξεφέυγεις, βλέπεις άλλους τόπους, ανοίγει η ψυχή σου, γνωρίζεσαι με άλλους πολιτισμούς, βιώνεις τη ζωή διαφορετικά, έξω από το πρίσμα της καθημερινότητας. ή και όχι, καμία σχέση πιθανά για κάποιους.

εγώ πάντως τα περισσότερα ταξίδια που έχω κάνει ήταν για να δω φίλους. και έτσι, όταν κανόνιζα να πάω σε δυο συνέδρια τώρα το μάιο και τελος ιουλίου, χάρηκα σφόδρα που το ένα γινόταν στην κέρκυρα και το άλλο στο εδινβούργο.
το μαγιάτικο οδοιπορικό λοιπόν είχε να κάνει με το συνέδριο στην κέρκυρα και πιο συγκεκριμένα ήταν κάτι σε:
τορόντο - {αθήνα, αίγινα, κέρκυρα} - τοροντο
ένα ταξίδι στην ελλάδα είναι πάντα γεμάτο από οικίες καταστάσεις, φίλους, στέκια, αμπελοφιλοσοφίες και νυχτερινές βόλτες, αλλά και γνώριμες εκπλήξεις. π.χ. ξέρεις ότι η τηλεόραση αγωνίζεται να γίνει όσο πιο τραγική γίνεται. το προσπαθεί, κι όμως, ενώ το ξέρεις, κάθε φορά σε εκπλήσσει με το πόσο καλά τα καταφέρνει.

μιας και βλέπω τη δύναμη (the force) να επανέρχεται σιγά σιγά στο κορμί μου, παραθέτω τίτλους από postάκια-σκέψεις που σκοπεύω να γράψω σχετικά με το οδοιπορικό.

- ο παππούλης, οι συνεπιβάτες και το αγχος.
- η έκπληξη έρχεται με ιστιοπλοϊκό.
- ο άνθρωπος που τα ήξερε όλα (*)
(*) και ήθελε να τα πει σε όλους στην προνομιακή τιμή των 65 ευρώ.
- ταριφολογίες: ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
- tribute to dystropoppygus.
- γαλλικές συμπτώσεις.
- ο άλης, η νίνα και το chicaboom.
- φίλος από γκαζάκι.

τα λεμε :)

και εδώ η συνέχεια..

τώρα που σε βρήκα, τώρα θα σε φάω

όλο αρχίζω να γράφω κάτι τις και τελικά όλα τα αφήνω μισά. μία κάτι προκύπτει και με κόβει στη μέση και μετά χάνω την όρεξη της στιγμής και δε γουστάρω να τα συνεχίσω, μία δε μπορώ να γράψω γιατί τα τενοντιακά που με ταλαιπωρούν μου θυμίζουν το γιατρο που μου απαγόρεψε τις στενές επαφές με το keyboard για κανένα μήνα ακόμα, κτλ.

τώρα όμως το πήρα απόφαση. αυτό που μου έκατσε να γράψω θα το γράψω. αμ πώς. ναι,ναι,ναι (<-διαβάζεται όλο μαζί χωρίς ανάσα) και θα πω και για όλα αυτά που έχω αφήσει μισά. τι για τις διαφημισεις στο ράδιο που με έχουν φέρει στα όρια, τι για το πως ξεκίνησα να φτιάχνω ένα peer2peer live-streaming σύστημα για ελεύθερο live ραδιοφωνάκι, ώστε και μεις του εξωτερικού να μη χάνουμε καμιά εποχιακή διαφήμιση (αα, όλα κι όλα, να βοηθήσω και εγώ τους καλούς και άγιους σταθμούς που θέλουν να εκπέμπουν και στους ακροατές του εξωτερικού που τόσο αγαπάνε και γι'αυτό τους ζητούν και τον οβολό τους βλ. ρουμπινές, cheap bastards -- και ναι, μου έχει κάτσει άσχημα γιατί την υποκρισία δεν την αντέχω), τι για σουρεάλ θεωρίες και αμπελοφιλοσοφίες, τι για σκηνικά απείρου κάλλους στα ελληνοαμερικανικά καφενεία, χασάπικα, τσουρεκάδικα και λοιπούς πασχαλινούς σταθμούς του απόδημου ελληνισμού, και φυσικά για την αναζήτηση λαμπάδας τζι-άι-τζόου ώστε να φανούμε αντάξιοι της θείας αναστάσεως. γενικά χαμός δηλαδή, τι να λέμε τώρα :)

ουφ, ήδη νιώθω καλύτερα. όποιος με διακόψει τώρα, αααα, θα του τα σούρω άσχημα. τι; ανάσταση; πότε; τώρα; ωχ, πήγε 11.30. φτου, καλά, θα το τελειώσω το post αργότε

και εδώ η συνέχεια..

να τα στρογγυλέψουμε;

ρωτάει ένας προγραμματιστής έναν άλλον:
- θα μου δανείσεις 500 ευρώ?
και ο άλλος απαντάει:
- να τα κάνουμε 512, να τα στρογγυλέψουμε;

:))

και εδώ η συνέχεια..

"θες να δεις το βιολογικό μου ρολόι;"

σε ανύποπτο χρόνο πέφτει η ερώτησις από κοπελιά της παρέας. και τι μπορεί να περιμένει να δει κανείς μετά από μια τέτοια ερώτηση; πολλά βάνει κανείς με το νου του, αλλά ένα ρολόι χωρίς δείκτες, με μια κινούμενη πασχαλίτσα για να δείχνει την ώρα, δεν το περίμενα :]

πολύ με άρεσε λοιπόν το λογοπαίγνιο και με έπιασε η χαρά της αναζήτησης να βρω καμια εμπνευσμένη εικονίτσα με βιολογικό ρολόι. ιδού λοιπόν μια από το portfolio μιας serf-representing artist στο www.ebsqart.com.

και εδώ η συνέχεια..

ο μελωδία έκλεισε το (δικτυακό) ρουμπινέ

σάββατο μεσημέρι-απόγευμα. κομμάτια (ως είθισται), χωμένος σε μαξιλάρια, παπλώματα και μαγικά χαλιά με πρησμένη μούρη από τον ύπνο. το γλυκό τηλεφωνικό ξύπνημα που έλαβε χώρα κάποια στιγμή το πρωί σε αυτή ακριβώς την πραγματικότητα, στριφογυρνάει στο μυαλό μου σαν όνειρο. βρε μπας και ήταν όνειρο;

3.10pm. όμορφα.. τι κάνει λοιπόν ο σωστός νοικοκυρός; βάζει σωστή μουσικούλα να αντηχεί σε όλο το σπίτι και πάει στην κουζίνα να φτιάξει τίποτα για πρωινομεσημεριαναπογευματινό. ωραία.. τι να βάλουμε λοιπόν.. φτου! μόλις επανέρχεται στη μνήμη μου ότι από προχτες ο μελωδία έγινε συνδρομητικός, όπως και ο red fm και ο skai. ένα ευρώ το μήνα καθείς, γιατί λέει μόνο έτσι θα μπορούν να εξυπηρετούν όλους τους αγαπημένους ακροατές από το εξωτερικό. η επιστολή προς τους αγαπημένους ακροατές του εξωτερικού αναφέρει ανάμεσα στα άλλα και διάφορες μπούρδες όπως π.χ. ότι αν δεν αγοράσουν νέα ακριβά μηχανήματα θα μπορούν να εξηπηρετούν μόνο 350 χρήστες ταυτόχρονα και άλλα τεχνολογιακά πυροτεχνήματα, για τα οποία θα έλεγα κάτι τώρα αλλά βαριέμαι, ίσως κάποια άλλη μέρα.
να παρατηρήσουμε επίσης ότι πλέον η επιστολή άλλαξε και δεν αναφέρει λεπτομέριες αλλά το γενικό
"στην προσπάθειά μας να διατηρήσουμε υψηλή ποιότητα στη μετάδοση του προγράμματός μας μέσω internet, είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε τη συμβολή σας στο - πραγματικά δυσβάστακτο για εμάς - κόστος της πολύτιμης αυτής υπηρεσίας".
κάποιος λοιπόν βρέθηκε να τους πει να διορθώσουν την επιστολή γιατί δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά από ένα σοβαρό σταθμό ή κάποιος βρέθηκε να τους βρίσει ή και τα δύο. κρίμα που δεν κράτησα την αρχική επιστολή που είχε ο μελωδία στο site του. θα έλεγα επίσης κάτι για το δυσβάστακτο κόστος της πολύτιμης αυτής επικοινωνίας αλλά τέλοσπάντων.

μάιστα.. πού είχαμε μείνει; στην αναζήτηση σταθμού. όμορφα.. ας βάλουμε δίεση λοιπόν, είναι εμφανής η διάθεση για ελληνικοειδή μουσική. μάλιστα. ναι. τώρα θυμάμαι ότι από χτες ο δίεση δεν παίζει online και έχουν αρχίσει να μου μπαίνουν ιδέες μήπως κινείται και αυτός σε σκοτεινούς συνδρομητικούς δρόμους. ουφ. ας βάλω rock fm, να δούμε τι παίζει. ω θεοί! ούτε και ο rock fm παίζει. οι επιλογές μου έχουν περιοριστεί σημαντικά καθότι και η εκπομπή του 88.5 δεν με εμπνέει και αρχίζω τις κινήσεις πανικού: alter, οι πύλες του ανεξήγητου και γεωδυναμικά υπερόπλα. σαν όραμα εμφανίζεται σε ένα σύννεφο καπνού η εικόνα του best μπροστά μου. εντάξει, όχι το καλύτερο soundtrack για μαγείρεμα, αλλά γιατί όχι;

13/3/05: δείτε sto digital-era τo post cheap bastards. στα σχόλια υπάρχει και η αρχική επιστολή του μελωδία προς τους ακροατές του εξωτερικού.

και εδώ η συνέχεια..

"άραγε να το τσικνίζουνε σε άλλους γαλαξίες;" και άλλα κινηματογραφικά

ναι λοιπόν, το γνωστό και αγαπημένο hitchhicker's guide to the galaxy έρχεται στη μεγάλη οθόνη τέλος απριλίου. ιδού και το επίσημο site και ένα link σε trailerάκι.

ελπίζουμε οι παραγωγοί, σκηνοθέτες κτλ να αποφύγουν να δώσουν τη δική τους πινελιά στο έργο, όπως συνηθίζεται όταν μεταφέρονται βιβλία στον κινηματόγραφο. και με αυτό αφορμή, να και ένα αίνιγματάκι:
"από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν βαμβάκι, από πίσω σαν ψαλίδι, τι είναι;". εντάξει το παραδέχομαι δεν είναι εύκολο και γι αυτό να σας το μεταφράσω στη γλώσσα του σινεμά:
"hell wants him, heaven won't take him, earth needs him, τι είναι;". εντάξει, επειδή είναι δύσκολο, να το πάρει το ποτάμι: ο keanu reeves στη νέα του ταινία, constantine.

να και ένα απόσπασμα κριτικής από εδώ που αποκαλύπτει για τι πιστή μεταφορά από το κόμικ πρόκειται:

Francis Lawrence's movie is based on the DC horror title Hellblazer, featuring John Constantine, a blond-haired, misanthropic fortysomething Brit from Newcastle, who wears a dirty mac and fights demons. His only superpowers are wit and the ability to be a complete bastard -- think Philip Marlowe by way of Hellboy and David Thewlis in Naked. It's not a complicated premise: Constantine is basically just a bloke in a coat who smokes a lot, and that's it.

Lawrence, however, can't even get those basics right. Instead, Constantine is played by Keanu Reeves as a black-haired, Reservoir Dogs suit-wearing Los Angelino who pops Nicorette gum. (Sacrilege!) And instead of the comic book's mordant, grim-humoured loser, we get a bland Neo rip-off, with the idiosyncrasies shaved away to provide Keanu with a safe post-Matrix franchise. (The location change is less troublesome: LA may be the only place on earth almost as scummy as Newcastle.)

αυταααά.. άντε και καλή τσικνοπέμπτη :]

και εδώ η συνέχεια..

ψαλίδα και άλλες ανατροπές

"πω.. πρέπει να πάω για κούρεμα γιατί έχω ψαλίδα". ε, ότι θα το έλεγα αυτό μια μέρα πραγματικά δεν το πίστευα. όχι ότι έχω τίποτα με τα μακριά μαλλιά. απλά ποτέ δεν είχα την όρεξη να ασχοληθώ με το σπορ. ήμουν και πάντα της ευκολίας στο συγκεκριμένο ζήτημα, οπότε αν και το μακρύ μαλλί πολύ πάει με την κιθάρα, την παραλία και τα υποδέλοιπα κλισέ, δεν το είχα ποτέ ούτε καν στα υπόψιν.

να που έγινε και αυτό όμως. είχα αφήσει για λίγο το καθιερωμένο κούρεμα ανεξέλεγκτα-καρφάκια, έπεσαν και μερικές δύσκολες καταστάσεις μαζί που συνοδεύτηκαν με παρατεταμένη αποχή από τα εγκόσμια και έτσι, απλά και φυσικά, ήρθε μια μέρα που κοιτάζοντάς με στον καθρέφτη συνειδητοποίησα ότι έχω μακριά μαλλιά. έφηβος πια στη μακρυμάλλικη ζωή, πριν μερικές μέρες συνειδητοποίησα ότι έχω και ψαλίδα.

και ενώ η επόμενη σκέψη στο μυαλό του καθενός πιθανά θα περιτριγυρίζε μπαρμπέρηδες, σικ κομμωτήρια και τα ρέστα, εγώ έφαγα το ακόλουθο φλας. συνειδητοποιώ λοιπόν ότι πολλά από τα δεδομένα που έχω σχετικά με μένα, δεν είναι και πολύ δεδομένα πια. αλλάζω, άλλαξα και δεν το έχω πολυκαταλάβει κιόλας. η αλήθεια είναι ότι η χρονιά που πέρασε ήταν από αυτές που σε αλλάζουν ουσιαστικά, με τρόπο που δε μπορείς να γυρίσεις πίσω, αλλά παρόλαυτα εμένα η ενδοσκόπηση ετούτη μου ήρθε απότομα.

ωραία. λέω, λέω.. αλλά τίποτα ουσιαστικό δε λέω. ας πω κάτι λοιπόν: μάλλον αυτό που με στεναχώρησε και με έβαλε σε σκέψεις είναι ότι έχω αρχίσει να βλέπω τη ζωή λίγο πιο κυνικά και χοντροκομμένα ίσως. δε σου αρέσει κάτι; πέτα το. πως; μπορεί να αλλάξει; ποιός, τι, πότε; δε βαριέσαι.. άστο καλύτερα.

έπιασα τον εαυτό μου να βαριέμαι να γνωρίσω περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μου, να εκνευρίζομαι εύκολα και να τη λέω στεγνά σε όποιον κάνει κάτι που δε μου φαίνεται "σωστό", να εκνευρίζομαι. αντιδράσεις παντελώς ξένες με τον χαζοχαρούμενο και ανέμελο τρόπο που λειτουργώ γενικά. γενικά. χμ.. δηλαδή μέχρι τώρα. ή κάτι τέτοιο.

"μεγαλώνεις", θα πει ο κάποιος χ. "μεγαλώνεις και αλλάζεις". η εύκολη λύση. μπα. όχι. ξέρω τι είναι. ναι όντως, αποκάλυψη! δεν αλλάζω, κάθε άλλο. απλά είναι καιρός να αλλάξει κάτι. δε φτάνει να πω "φάση είναι θα περάσει" και να περάσω πέντε ώρες την κιθάρα μου. είναι καιρός να αλλάξει κάτι ουσιαστικό και πραγματικά τώρα που το βλέπω με πιάνει ήδη ο ενθουσιασμός της δημιουργίας!

απίστευτο, αλλά νιώθω ήδη καλύτερα. ας πάω για κούρεμα. χμμ.. πως στο καλό λένε την ψαλίδα στα αγγλικά;

και εδώ η συνέχεια..

γιοσάκ-attack

ακουω μουσικούλα και χαζολογώ μπροστά από papers και άλλα ξενέρωτα όταν τυχαία συντονίζομαι στα λεγόμενα του παραγωγού ο οποίος κάτι σχολιάζει περί παπάδων, που όπως και να το κάμουμε είναι και της μόδας. η αλήθεια είναι ότι μου τράβηξε την προσοχή η ατάκα, "γιοσάκ-attack" η οποία τη στγμή εκείνη που το μυαλό μου ήταν στα όρια του να καεί, μου φάνηκε πολύ αστεία.

ακούω λοιπόν τον τυπά να λέει διάφορα για τον έναν που έκλεβε από εκεί αλλά έκανε και πλάτες για τον άλλον και υπέγραφε συστατικές για τον τρίτο κτλ (όπως καταλαβαίνετε δεν έχω ασχοληθεί με την ερευνητική περιοχή "τρελοί παπάδες εν δράση" και όλα ίδια μου φαίνονται). και όλα τα λεφτά, το τελευταίο σχόλιο. μα δε μπορώ λέει ο άνθρωπος. δε μπορώ άλλο, λέει, δεν υπάρχει ένας αγνός απατεώνας τη σήμερον ημέρα: ένας απλός ταμίας που μια μέρα αγοράζει την τράπεζά του, ένας άλλος που κάνει την απατεωνιά και βουτάει τα άπειρα χρήματα και μετά κάνει την πάπια, κτλ. εδώ τα πράγματα έχουν ξεφύγει λέει καθώς φροντίζει και το soundtrack της κατάθεσης, εδώ έχει χαθεί η μπαλα και άντε να παρακολουθήσεις την πλοκή. τι να πω και γω. ας ακούσουμε το soundtrack καλύτερα.

και εδώ η συνέχεια..

πρωτοχρονιάτικη εxtravaganza

καταρχήν, χαρούμενο και ευτυχισμένο το 4702!

ναι, ναι αγαπητέ αναγνώστη, αν και πιθανά δεν το έχεις πάρει πρέφα, σήμερα είναι η τρίτη μέρα της χρονιάς 4702, χρονιά του κόκορα σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο. και εκεί που πίστευα ότι κανένας άλλος δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός τούτο (εκτός φυσικά από πληθώρα κινέζων), λαμβάνω ένα mailάκι με τίτλο "Prwtoxroniatikh Extravaganza" και συγκινούμαι σφόδρα. Τελικώς ουδεμία σχέση είχε καθότι απλά ο αποστολέας έκανε reply-to-all σε ένα παλιό mail από την πρωτοχρονιά του 2005 και πιθανά ξέχασε να αλλάξει τον τίτλο.

Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα ήταν να στείλω το ακόλουθο mail με τη σειρά μου.

geιa se oloys kai apo emena loipon.

egw -opws synh8izw allwste- 8a sta8w se kati entelws asxeto me to 8ema. eida to mail me titlo "Prwtoxroniatikh Extravaganza" kai sygkinh8hka. oxi de sygkinh8hka gia thn prwtoxronia poy perase, alla gia th proxtesinh prwtoxronia. de bgazei nohma? diabaste kai 8a deite ti ennow.

shmera poy lete einai h trith mera toy 4702 symfwna me to kineziko hmerologio. h xronia ths maimoys mas afhse pisw (na fygei kai na mhn janar8ei h mpampesa h maimoy) kai pleon eimaste sth xronia toy kokora, to opoio den jerw ti shmainei, alla apo th maimoy ton protimw pisteyw.

etsi, emeis edw -meta kai apo me8odeymenes kinhseis moy- ayrio 8a kanoyme ton eortasmo poy armozei sthn prwtoxronia kai 8a ginei kai koph kinezikhs pitas. twra, an de mas katsei kinezikh pita (giati olo kati fasolia kai kati tsagia bazoyn sta glyka toys aytoi), tote 8a ginei kinezikh koph pitas instead. dhladh de 8a kopsoyme pita kai 8a kanoyme ton kinezo.

tespa. epeidh arxisa na makrygorw, epanerxomai sto 8ema (dhladh oxi sto 8ema twn mail, alla se ayto poy moy hr8e emena). eida poy lete ton titlo peri prwtoxronias kai sygkinh8hka poy kai allos kosmos exei analoges eyais8hsies. kai se ayto to shmeio 8a h8ela na para8esw oti sthn a8hna, to decadance (panta mprosta apo thn epoxh toy - kai ayto to ennow) thn kinezikh prwtoxronia eixe afierwma me moysikh apokleistika apo kinezikes mpantes 'h mpantes poy periexoyn kapoia kinezikh lejh sto onoma toys. kai poly stenaxwrh8hka poy den mporesa na paw (moy etyxe kati ektakto kai den mporesa dystyxws)

xaroymeno to 4702 loipon, kala na pernate kai ei8e h xronia toy kokora na afypnysei ton an8rwpo, na mas ferei pio konta kai na kanei ena eyergeniko kikirikoy sthn ka8hmerinothta mas.
s.
p.s. asxeto. syneidhtopoihsa molis oti exw paaara poly kairo na steilw kanena apo ekeina ta email-parallhrhmata poy toso poly moy aresei na stelnw. gia diaforoys logoys de niw8w idiaitera kala me ayth thn idea pia. etsi, akoloy8wntas thn epikoinwniakh moda twn blogs, an kapoios 8elei na ypostei kai pali toys soyreal problhmatismoys moy, as moy pei na toy steilw to link.

και εδώ η συνέχεια..

"μπορεί να είναι δόκιμο, αλλά μας παρεκτρέπει"

απόγευμα, άγχος και πίεση καθώς ένα ακόμα κακόβουλο deadline πλησιάζει. και μια στιγμή αποκάλυψης σπάει τη σιωπη. τι κάνει όμως η πολύ δουλεια, αυτό είναι το θέμα. απόσπασμα λοιπόν από τη στιγμή της αποκάλυψης, όπως έλαβε χώρα κατά τη δικτυακή επικοινωνία με φίλτατο ομοιοπαθή μεταπτυχιακό φοιτητή, του οποίου τα στοιχεία δεν αποκαλύπτουμε:
fakirhs> wx! kalh fash :)
katsiki> pragmati
fakirhs> endiaferon..
katsiki> mporoume na leme tetoia pragmata synexeia
katsiki> "pragmati"
katsiki> "akou na deis"
fakirhs> ontws
katsiki> xaxa, ontws
fakirhs> ti moy les
katsiki> porwsh
fakirhs> alh8eia e?
katsiki> ennoeitai
katsiki> ante re
fakirhs> kala, fysika
fakirhs> profanws dhladh
katsiki> ti na kaneis
fakirhs> entelws file
fakirhs> etsi etsi einai
fakirhs> ma, na soy pw
katsiki> to xalases
katsiki> me to "ma, na sou pw"
fakirhs> oxi re
fakirhs> dokimo
katsiki> etoimazesai na peis kati pou exei nohma
fakirhs> apla prepei na to diabaseis me to swsto yfos
katsiki> mporei na einai dokimo, alla mas parektrepei
fakirhs> oxi oxi
fakirhs> oxi etsi
katsiki> ki omws
fakirhs> an to diabaseis opws 8a eleges "ma koita na deis"
katsiki> pali, de mou fainetai oti tairiazei
fakirhs> poy kollhsame twra

και εδώ η συνέχεια..

τζιτζιμπίρα

τζιτζιμπίρα: η. το λεγόμενο και τζιντερέιλ. αναψυκτικό από πιπερόρριζα, ιδιαίτερα δημοφιλές στη βόρεια αμερική (βλ. "πού θα πας εκεί, στη βόρεια αμερική, να δεις και τον ερμή να παίζει μουσική"). ιδιότητες: δεν είναι μπύρα, κάνει μπουρμπουλήθρες, έχει τρία γιώτα (και μάλιστα ένα τονούμενο).
και επειδή πολλά συμβαίνουν και πάντα μια τζιτζιμπίρα βοηθάει τη χώνεψη, εμείς εδώ θα είμαστε για όποιον θέλει μια τζιτζιμπίρα ακόμα. σι γιου..

και εδώ η συνέχεια..

δοκιμαστικό

γειαα..
δοκιμαστικό μυνηματάκι.. :)

και εδώ η συνέχεια..